تهدید که به طور معمول ناشی از ناتوانی والدین در تربیت فرزندان است، هیچگاه موثر واقع نمی‌شود. مشکل تهدید این است که والدین به هر حال باید یکبار تهدید خود را عملی کنند و گرنه تهدید قدرت خود را از دست می‌دهد. از طرف دیگر اگر تهدید عملی شود، منجر به خشونت و آثار سوء زیادی می‌شود که والدین در تربیت فرزندان خود باید به شدت از آن پرهیز کنند. برای تربیت فرزندان باید صبور بود، به ویژه اگر سن کودک کم است.

گاه لازم است حرفی را ده‌ها بار به کودک زد تا او متوجه منظور شود و از پدر و مادر تبعیت کند. بهتر است تا زمانی که فرزند به حدی از رشد برسد که بتواند منظور والدین را درک کند، با تغییر موقعیت از انجام کارهای ناپسند بازداشته شود. برای مثال اگر او قصد انجام کار بدی را دارد، از محیط دور شود یا به انجام کار دیگری تشویق شود.

کودکان را طرد نکنید. برای یک کودک دوست داشته نشدن از طرف فردی که او را به دنیا آورده به معنی دوست نداشتن از طرف همه افراد است. کودک باید بداند که پدر و مادر بدون هیچ قید و شرطی دوستش دارند. تهدید کردن از دیگر نباید ها در روند تربیت فرزند است. تهدید، گفتن جمله یا کلمه اغراق آمیزی است که پدر و مادر به کار می برند تا کودک را بترسانند مانند این که «اگر نیایی می روم و اینجا تنها می مانی.» و … تهدید سبب ترس در کودک می‌شود.

• می‌ذارمت و میرم ها…:

این جمله معمولا وقتی به زبان می‌آید که کودک دلبندتان به ویترین مغازه اسباب‌ بازی‌ فروشی چسبیده است و تا شما را مجبور به خرید نکند کوتاه نمی‌آید. باید توجه کنید که کودک هم در شرایط مناسبی قرار ندارد. او یک اسباب‌بازی جذاب دیده است و دلش می‌خواهد آن را داشته باشد و شما احتمالا به دلیل حجم زیاد اسباب‌ بازی‌ هایی که در اتاقش روی هم تلنبار شده است یا مضیقه مالی قصد خرید آن را ندارید. شاید مجبور شوید دست او را بگیرید و کمی اجبار به خرج دهید، اما این کار احتمالا خیلی بهتر از گفتن جمله می‌ذارمت و میرم است چرا که این جمله به کودک حس ناامنی و طردشدگی می‌دهد.

• بگم گرگه ببردت؟

متاسفانه این جمله در درجات مختلف و شکل و شمایل دیگر هم به کار می‌رود، مثل این‌ که اگه شیطونی کنی، میگم آقا دزده بیاد یا هر بچه‌ای دست مامانش رو ول کنه، خدا دوستش نداره به نظرم این ظلم در حق کودکی است که گاهی می‌خواهد متناسب با سنش شیطنت کند، اما ناگهان از چیزی می‌ترسد که اصلا وجود ندارد؛ اصلا فرض کنیم کودک شما نترسید و کارش را ادامه داد حالا می‌خواهید از کجا گرگ و دزد بیاورید؟! به جای این جمله‌های مخرب صراحتا به او بگویید اگر دست از کارش برندارد تنبیه‌اش می‌کنید، او را از دیدن فلان برنامه تلویزیون محروم می‌کنید یا دفعه دیگر او را به پارک نمی‌برید.

• دیگه دوستت ندارم:

این هم یک جمله خطرناک دیگر است که معمولا والدین هنگام عصبانیت به کار می‌برند. یادتان باشد حتی اگر قرار است کودک را به دلیل اشتباهش تنبیه کنید، به او نگویید دوستت ندارم بلکه بگویید تو را دوست دارم، اما به علت فلان کارت تنبیه‌ات می‌کنم. او باید بداند و مطمئن باشد ​ والدینش او را بدون قید و شرط دوست دارند، اما در برابر اشتباهاتش هم کوتاه نمی‌آیند، ضمن این ‌که دوست داشتن وسیله‌ای برای باج گرفتن نیست!

تهدید به تنها گذاشتن کودک برایش بسیار دردناک و سخت است چون او بسیار حساس است و برای نیاز‌های اساسی و اولیه زندگی به پدر و مادرش نیاز دارد. به بچه‌‌ها باید هشدار داد نه تهدید مانند اینکه اگر دوباره خواهرت را بزنی دیگر نباید با او بازی کنی.