اعتماد به نفس از دوران شیرخوارگی (صفر تا دو سالگی) آغاز می شود، در این دوران کسب مهارت های حرکتی شناختی و موقعیت کودک در انجام بعضی فعالیت های مربوط به خود مانند توانایی راه رفتن، غذا خوردن و غیره به رشد خودباوری و اعتماد به نفس کودک کمک مؤثری می کند.

داشتن رابطه صحیح والدین با کودکان کمک مؤثری به تقویت خودباوری کودک می کند. این کودکان از فعالیت های گروهی لذت می برند و نسبت به خود و دنیای اطراف خود خوشبین هستند و در صورت مخالفت دیگران با او، از عقیده خود دفاع می کنند و وقتی که کاری را شروع می کنند، آن را به پایان می رسانند و اگر در کاری شکست بخورند مأیوس نمی شوند و با انرژی بیشتری دوباره پیش می رود.

والدین باید فعالیت های جدید را با کودکان خود طرح ریزی کنند و در خلال انجام این فعالیت ها سعی کنند تا نقاط قوت و ضعف آنها را شناسایی کنند. والدین باید زمان مناسبی را به کودکان خود اختصاص دهند و به صحبت های کودکان خود گوش داده، همچنین از نصیحت کردن مستقیم فرزندان خود بپرهیزند.

والدین باید محبت خود را به کودک نشان دهند و به آن ها بگویند که چقدر دوستش دارند و همچنین انتظارات خود را با سن، هوش، توانایی و مهارت های کودک تطبیق داده و به آن ها اجازه دهند تا عقایدش را با شهامت بیان کنند و از ضمیر شخصی او استفاده کنند. والدین باید از اشتباهات کوچک فرزندان خود چشم پوشی کنند و در تقویت رفتارهای مثبت او تلاش کنند.

باید به تفاوت های فردی کودکان توجه شود و والدین سعی کنند الگوی مثبتی برای کودکان خود شوند، چرا که کودکان از والدینشان الگو برداری می کنند و رفتار والدین خود را تقلید می کنند. باید افکار غیر منطقی کودک نسبت به خودش را تصحیح کرده و درک نادرست کودک که در بسیاری از موارد به ایجاد درک نادرست در خودش می شود را را از بین برد. عکس العمل مناسب والدین در تقویت و ایجاد اعتماد به نفس کودکانشان نقش کلیدی دارد و باید تلاش کرد تا در کوچترین نهاد اجتماعی که همان خانواده است زمینه های لازم و ضروری تقویت اعتماد به نفس کودکان خود را ایجاد کنند.

ما همیشه نمی توانیم از فرزندمان در مقابل پستی و بلندی های زندگی محافظت کنیم. او بزرگ می شود و به ناچار وارد دنیای پر درد و رنج آدم بزرگ ها می شود. جایی که زندگی زخم هایی بر او وارد می کند و گاهی اوقات قلبش را می شکند. شاهد این لحظات بودن برای ما پدر و مادرها سخت است اما بخشی از زندگی است. حمایت دائمی در فضای مصنوعی که ما برای فرزندانمان ایجاد می کنیم باعث می شود تا کودکان تجربه های خطرناکی در زندگی نداشته باشند. کودکان بین ۵ تا ۸ سالگی آماده اند تا با چالش های جدیدی روبه رو شوند. باید به آن ها فرصت تجربه های جدید داد هر چند که در این تجربه ها شکست بخورند.