درست است که نیاز به خواب و کیفیت آن در کودکان مختلف متفاوت است ولی یک نکته مشترک در همه آن‌ها وجود دارد و آن عبارت از عادات و آداب آنها است. این عادت‌ها معمولاً در حدود ۲۱ ماهگی شروع می‌شود، و در بسیاری از خانواده‌ها موجب مشغولیت و خنده افراد و به‌طور کلی تبدیل به یک کمدی می‌گردد.

برای جلوگیری از هرگونه دردسر و ناراحتی مربوط به بدخوابی کودک به فرزندتان یاد دهید که چگونه بخوابد و برای این منظور شرایطی ثابت، ساعاتی منظم و محیطی آرام برای او تٲمین کنید، تا آنجا که ممکن است از خارج کردن طفل در ساعت خواب به بهانه این‌که گریه می‌کند و یا می‌خواهد چیزی ببیند، خودداری کنید. مطمئن باشید که این بهانه‌ها همیشه هست و اگر شما در برابر آن‌ها از خود انعطاف نشان دهید تمامی نخواهد داشت.
در ضمن بدانید که از سن ۹ سالگی ممکن است کودک خوابی آشفته داشته باشد. فقط به‌دلیل این‌که محیط خواب و اطراف تختش تغییر کرده است و یا به‌دلیل‌های مشابه دچار پریشان خوابی می‌شود. همچنین امکان دارد که در سن‌های کشف تازگی‌های محیط هنگام آغاز راه رفتن و یا شروع به حرف زدن، دچار این عارضه گردد.
در اینجا این سئوال مطرح می‌شود که آیا عادت‌ها و بهانه‌گیری‌های طفل هنگام خوابیدن امری طبیعی است؟ در جواب باید گفت که همه عادت‌ها و اعمال طفل را بایستی در این‌گونه موارد بپذیرید و به او خرده نگیرید، زیرا انجام این اعمال ناشی از نیازهای درونی طفل است و به او امنیت و آرامش می‌دهد. وی می‌خواهد که تمام دنیای کوچکش برطبق رویای خود او تنظیم گردد. او می‌خواهد که هنگام خواب پرده‌ها کاملاً کشیده، ملافه‌ها به شکل دلخواه وی مرتب گردیده و عروسک در جای مخصوصش و در حالتی‌که او می‌خواهد قرار گرفته باشد. اگر چنانچه برخلاف آداب و عادات او عمل کردید و او به خشم آمد بر او خرده نگیرید زیرا همه احتیاج به امنیت داریم و این احتیاجی است ذاتی که شامل تمام انسان‌ها می‌شود.

منبع: ویستا