با توجه به تعریف، فرم لباس، شامل تمام جزئیات ظاهری مانند خطوط محیطی و شکل دکمه ها، برش آستین و یقه می شود. هر قطعه از لباس و پوشاک، حامل تفکر و اندیشه ای است که انگیزه ی تولید و طراحی آن بوده است. پیام موجود در لباس، ممکن است فقط جنبه ی کارکردی یا زیباشناختی داشته و یا مجموعه ای از نشانه ها باشد که پیام های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اسطوره ای را در بر دارد. این پیام ها ممکن است از دیرباز با جامه ای خاص همراه بوده و یا در برهه ای از زمان برای آن ایجاد شده باشد.

علاوه بر تأثیرات لباس بر فرد پوشنده، در بیننده ی لباس نیز احساسات و برداشت های متفاوتی ایجاد می گردد؛ که بسته به صفاتی چون جنس، سن، استعداد و مهارت، دانش و تجربه، علایق و غیره متفاوت است. این صفات فردی بر واکنش افراد بسیار موثر است. بنابراین پوشنده ی لباس باید از عواقب و تأثیرات لباس هایی که می پوشد، آگاه بوده و بداند که دیگران به واسطه ی این لباس ها درباره ی او قضاوت می کنند. به عنوان مثال ممکن است گاهی لباسی با درجه ی روشنی و تاریکی رنگ، بافت، اشکال و خطوط منحنی خود یک حس لطیف و زنانه به وجود آورده و جای دیگر در بیننده ای مسن تر، احساساتی مانند دلتنگی برای گذشته و آنچه که او در نوجوانی تجربه کرده را تداعی کند. از این رو زمان، مکان، ارزش ها و آرمان های گذشته و حال جامعه در بیننده تأثیر فراوان دارد.

اکثر کودکان با تقلید از دوستانشان تصمیم می گیرند چه ظاهری داشته باشند. لباس پوشیدن شبیه به یک دوست، به کودک حس تعلق می بخشد. استفاده از مدل های خاص اهمیت کمتری نسبت به جور بودن با لباس دیگران دارد. بعضی از گروهای بچه ها لباس ها و مدل موهایی را دوست دارند که جلب توجه می کنند آن ها می خواهند پیراهن های عجیب و غریب بپوشند، شلوار جین های پاره به تن کنند، یا تکه های از موهایشان را رنگ کنند. بعضی از گروها لباس های راحت می پوشند یا ترجیح می دهند ظاهر عادی داشته باشند. با این وجود، لباس های بقیه آن ها کاملا جلب توجه می کنند و شبیه آخرین مدل های روز است.