به فرزندان خود احترام گذاشته و هنگام ابراز عقیده به سخنان آن‌ها توجه کنید. در برخورد با فرزندان، هرگز از لقب‌های ناپسند و نسبت‌های ناروا استفاده نکنید. از تحمیل عقاید خویش به فرزندان خودداری کنید. از مقایسه فرزندان با یکدیگر و یا با دیگر همسالان، جداً پرهیز کنید. در پذیرش و ابراز محبت به فرزندان، هیچ‌گاه به جنسیت آن‌ها توجه نکنید. در اعطای مسئولیت به فرزندان، به تفاوت‌های فردی آن‌ها و به حدود توانمندی‌هایشان توجه کنید.

هنگام مواجه شدن فرزندان با شکست، آن‌ها را طرد نکنید. با ایجاد جو مشاوره و تبادل نظر در محیط منزل، اجازه ابراز شخصیت و احساس خود ارزشمندی را در کودکان و نوجوانان ایجاد کنید. کودکان و نوجوانان را با الگوی رفتاری مطلوب و شخصیت‌های ارزشمندی که از عزت نفس بالایی برخوردارند، آشنا کنید. از تعارض و کشمکش با همسر خودداری کنید و با هماهنگی و ارزش گذاری به نظرات همسر، زمینه را برای ارضای نیاز فرزندان به امنیت روانی و تقویت حس عزت نفس هموار کنید.

با فرزندانتان مهربان باشید. هرگز فراموش نکنید فرزندتان را بابت رفتار خوبشان تشویق کنید، همان گونه که وقتی رفتاری بد از آن‌ها سر می‌زند، تنبیهشان می‌کنید. در اجرای قوانین، ثابت قدم و استوار باشید. سعی کنید وقت معینی را در روز تعیین کنید که فرزندتان بداند در آن موقع می‌تواند بی دغدغه با شما صحبت کند و شما در آن زمان با تمام وجود به حرف‌های او گوش می‌دهید. به فرزندانتان هنر گوش کردن به عقاید و دیدگاه دیگران و درک آن‌ها را بیاموزید. برای فرزندانتان الگوی خوبی باشید. از فرزندتان تمجید کنید، زیرا تمجید، خالق عزت نفس و اعتماد به نفس است.

به فرزندانتان فواید ورزش کردن را بیاموزید. به فرزندانتان آموزش دهید که بدترین دشمن آن‌ها ترس از شکست است. به فرزندانتان حتی از سنین بسیار پایین، در خانه وظایفی را محول کنید. برای احساسات و نظریات فرزندانتان ارزش قائل شوید و به آن‌ها احترام بگذارید. فرزندانتان را به کتاب خواندن تشویق کنید. به فرزندانتان آموزش دهید اتحاد با دیگران است که قدرت به بار می‌آورد. روحیه‌ی کاوشگری را در فرزندتان تقویت کنید و از طریق آن به او آموزش دهید. فرزندانتان را تشویق کنید داوطلب کمک به افرادی شوند که به کمک آن‌ها نیاز دارند. به فرزندانتان بیاموزید به بدنشان احترام بگذارند و از آن محافظت کنند. به فرزندانتان بیاموزید قدر داشته‌هایشان را بدانند و بابت آن‌ها احساس شادی و رضایت کنند.

بهترین راه تربیت فرزند محبت کردن است. این که یک کودک چقدر تربیت پذیر باشد، در درجه اول بستگی به این دارد که احساس کند چقدر مورد محبت قرار دارد و چقدر به عنوان یک انسان و عضو خانواده او را به حساب می‌آورند. راهنمایی کردن توأم با دلسوزی و مهربانی، قدم مهمی از مراقبت کودکان به حساب می‌آید و به آن‌ها کمک می‌کند که نسبت به افراد خانواده و جامعه، مهربان بوده و افرادی قابل احترام و دوست داشتنی باشند. پس بزرگ‌ترین وظیفه ما این است که کاری کنیم که فرزندمان احساس کند دوستش داریم و به او احترام می‌گذاریم.