دو هفته پیش مقداری رنگ را در اتاق گذاشته بودم و برای آوردن چای به آشپزخانه رفتم. ۲ دقیقه بعد وقتی به اتاق برگشتم دیدم پسرم رنگ را به تمام مبل و البته صورتش زده است. من کلی داد زدم و او را سرزنش کردم!

اشتباه را کنار بگذارید: همه ما گاهی در مقابل فرزندان‌مان کنترل‌مان را از دست می‌دهیم. خبر خوب این است که گاهی بد خلقی کردن با فرزندان خوب است چون آن ها می‌فهمند که والدین کامل نیستند.

بهترش کنید: اگر سر فرزندتان داد زدید از او معذرت‌خواهی کنید و توضیح مختصری به او بدهید. یک نفس عمیق بکشید، به این ترتیب نه تنها احساس آرامش می‌کنید بلکه الگوی مناسبی برای کنترل خشم به کودک‌تان می‌دهید.

بلایی که فریاد زدن بر سر کودکان می آورد گاهی کودکان حساسیت‌های پدر و مادرهای خود را تشخیص داده و می توانند موجب شوند که والدین‌شان از کوره در بروند و بر سر آن ها فریاد بکشند. اما والدین برای خنثی کردن این حساسیت‌ها می‌توانند نحوه صحبت کردن خود با فرزندانشان را تغییر دهند و برای برقراری ارتباط با آنان از شکل فریاد زدن به دیالوگی احترام آمیز با کودکانشان رو آورند.

به طور طبیعی زمانی که فرد دچار عصبانیت می‌شود ممکن است تن صدای خود را بالا ببرد، هر چند این کار به ندرت به حل شدن مشکل منجر می‌شود. فریاد زدن ممکن است برای مدت زمان کوتاهی کودکان را آرام و مطیع سازد اما تصحیح رفتار آنان را به دنبال نخواهد داشت. در واقع این اقدام موجب ترسیدن آنان از والدین خود می‌شود و به کودکان کمک نمی‌کند تا عواقب رفتار خود را متوجه شوند.

کودکان برای یادگیری به والدین خود وابسته هستند و در صورتی که عصبانیت و خشونت همچون فریاد زدن بخشی از رفتار معمول در خانواده باشد و کودکان آن را طبیعی تلقی کنند، رفتار آنان این کار را منعکس می‌کند. کارشناسان معتقدند اولین وظیفه والدین پس از کسب اطمینان از ایمن بودن وضعیت کودکشان، کنترل رفتارها و احساساتشان است. والدین باید آگاه باشند فریاد زدن و با صدای بلند صحبت کردن به انتقال واضح‌تر پیام کمک نمی‌کند. فریاد زدن بر سر کودکان باعث می‌شود تربیت و منظم کردن آنان سخت‌تر شود چراکه در هر بار فریاد زدن قوه درک و پذیرندگی آنان کاهش می‌یابد.

فریاد زدن، کودکان را به لحاظ رفتارهای فیزیکی و گفتاری خشن‌تر می‌سازد. فریاد زدن به طور کلی نوعی ابراز عصبانیت است، ترس در کودکان را به دنبال داشته و باعث می‌شود آنان احساس آرامش نداشته باشند. همچنین با توجه به این نکته که فریاد زدن بر سر کودکان امر پسندیده‌ای نیست، فریاد کشیدن همراه با استفاده از کلمات و الفاظ نامناسب می‌تواند نوعی آزار و اذیت احساسی و روانی تلقی شود.

فریاد زدن بر سر کودکان می‌تواند تاثیرات طولانی مدتی روی آنان داشته باشد که اضطراب، کاهش عزت نفس و افزایش رفتارهای خشونت‌آمیز از جمله آن هاست. به جای بالا بردن صدای خود رفتارهای جایگزین دیگری را امتحان کنند. به طور مثال کودکانی که با والدین خود ارتباط احساسی شدیدی دارند راحت‌تر تربیت می‌شوند. همچنین زمانی که کودکان احساس امنیت کنند به صحبت کردن در آرامش تمایل بیشتری نشان داده و پیش از شدت یافتن بحث و تبدیل شدن آن به فریاد زدن به حرف‌های والدین خود گوش فرا می‌دهند.