دسامبر 20
بازدید : 2335
نظرات : بدون دیدگاه
بدبین نباشیم!

امام علی(ع) می فرماید: «هم نشینی با بدان باعث بدگمانی به نیکان می گردد.»

گاهی منشأ بدبینی تکبر و خود خواهی است. کسی که خود را برتر از دیگران می بیند در محیط فکر خود برای دیگران نقاط ضعفی می تراشند تا آنان را کوچک سازند. گاهی افراد مطابق اصل کلی مقایسه به خویش انسان ها را خوب یا بد می پندارد و محور بدی و خوبی مردم قرار می دهد که گفته اند کافر همه را به کیش خود پندارد. در مواردی سرچشمه ی بدبینی، حس انتقام و کینه توزی و حسد است.

 

انسان چون نمی تواند عملاً از افراد مورد نظر انتقام بگیرد و یا با زبان اظهار دارد به منطقه فکر و قلب عقب نشینی کرده در آن جا آشوبی به پا می کند و به او نسبت بد می دهد. گاهی منشأ بدبینی تکبر و خود خواهی است. کسی که خود را برتر از دیگران می بیند در محیط فکر خود برای دیگران نقاط ضعفی می تراشند تا آنان را کوچک سازند. در مواردی علت بدبینی پیش داوری است، مثلاً شخصی می بیند دوستش بی تفاوت با او برخورد کرد بدون این که احتمال دهد شاید توجه نداشته قضاوت می کند که دوستش با وی خوبی نیست. هم نشینی با افرادی که به این بیماری مبتلا هستند اثر مستقیمی در بدبینی دارد.

 

  • راه های مقابله با بدبینی عبارت اند از:

۱- شناخت علل و ریشه های بدبینی

۲- شناخت زیان های فردی و اجتماعی

 

راه درمان عملی، ترتیب اثر ندادن به خطورات ذهنی است. امام علی(ع) می فرماید: «کار برادر دینی خود را به بهترین وجه آن حمل کن تا آن جا که راه توجیه بر تو بسته شود و به هیچ سخنی که از برادرت صادر می شود بدگمان مباش تا محمل خوبی برای آن بیابی.»

 

مثلاً کسی که به رفیقش سلام گفته و پاسخنی نشنیده است به جای این که کینۀ او را در دل بگیرد و یا به او بدبین شود بهتر است قضایا را با بی نظری بررسی و رفتار ایشان را توجیه کند مثلاً با خود بگوید شاید دوستم سلام مرا نشنیده است تا پاسخ گوید. با این کار به تدریج خوش گمانی به صورت عادت در خواهد آمد.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما