منطق و عقل و یافته های علمی حکم می کند که کودکان با روابط زناشویی والدین مواجه نشوند چرا که برای آن ها هضم و درک این مسائل همراه دشواری است و گاه موجب اضطراب و تنش و تعارض کودک با اطرافیان می شود و البته کنجکاوی های که غیر ضروری و نابهنگامی است را نیز به همراه دارد. با این وجود گاهی والدین به دلایل مختلف مثل محدودیت فضای منزل، نداشتن اتاق خواب مجزا، شلوغ بودن خانه، فرزند زیاد و گاه اهمال و سهل انگاری، نمی توانند محیط امن و راحتی برای برقراری رابطه زناشویی خود فراهم کنند.

در چنین مواردی لازم است والدین برای کاهش تنش و ذهن مشغولی کودکان با این رخداد غیرمترقبه با آرامش و به صورت گام به گام و حساب شده برخورد نمایند. وقتی فرزند اتفاقی رابطه زناشویی والدین را مشاهده می کند یا صدایی از اتاق خواب آن ها به گوش او می رسد، ممکن است کنجکاوی کرده و آنچه در اتاق خواب بین پدر و مادر روی داده، را ببیند و در صورت عدم برخورد صحیح والدین این صحنه موجب سوء برداشت یا بدفهمی هایی در کودک شود و تاثیرات هیجانی و روانشناختی نامناسبی روی او بگذارد .

به طور اجمالی از منظر تربیت جنسی خانواده محور، نکات ذیل قابل توجه اند:

۱- ابتدا در اولین فرصت، لباس هایتان را بپوشید یا پتو و ملحفه ای روی بدن عریان خود بکشید. کودک را به آرامی به اتاق خودش بخوانید و اگر کنار شما بوده ، پس از تسلط به خود کودک نزد خود بخوانید و به او توجه و خوشرویی نشان دهید.

۲- آرام از او بپرسید که با شما کاری داشته که نیمه شب سراغتان آمده؟ آیا مشکل یا خواسته ای دارد؟

۳- اگر کودک سوال کرد شما مشغول چه کاری بودید؟ توضیح دهید: عزیزم مامان باباها وقتی همدیگر را خیلی دوست دارند، هم یکدیگر را در آغوش می گیرند، نوازش می کنند، می بوسند و می خندند و کارهایی می کنند که عشق و علاقه اشان را به هم نشان دهند و از وجود هم لذت ببرند. البته همه کسانی که زن و شوهر هستند گاه گاهی می توانند این طوری محبتشان را به هم نشان دهند.

۴- لازم نیست در یک مرحله اصل رابطه زناشویی و فرایند آن برای کودک تشریح شود. اما اگر کودک سوالات بیشتر پرسید لازم است به زبان قابل فهم به کنجکاوی های او پاسخ داد.

۵- حتما به کودک سفارش شود این چیزها بین مامان باباهاست و مسائل خانوادگی و خصوصی آن هاست و صحبت در مورد آنچه دیده در خارج از خانه و نزد دیگران درست نیست و در مورد مسائلی از این قبیل فقط می تواند در خانه و با پدر و مادر صحبت کند.

۶- یادآوری کنید که اتاق خواب اتاق خصوصی پدر و مادرهاست و هر وقت بچه ها می خواهند وارد آن شوند باید اجازه بگیرند، البته بگویید این بار اشکالی ندارید چون تو نمی دانستی و تازه این را یادگرفتی.

در پایان توضیحات شما نیز کودک باید به اتاق خوابش هدایت شود. هرگز کودک را سرزنش یا تحقیر یا تنبیه نکنید و یا خودتان را به خواب نزنید و با حفظ آرامش و متانت و به گام به گام اما فعالانه با مساله بخورد کنید. اگر کودک دچار اضطراب و ترس و هیجانهای شدید است ابتدا با نوازش و با صدای ملایم و با کلمات محبت آمیز او را آرام سازید. احتمالا این مسئله مدت ها ذهن کودک را به خود مشغول می کند، لذا در طی روزهای بعد بازهم نامحسوس مراقب او باشید و تا حد ممکن دردسترس و در کنار کودک باشد تا هرگاه بازهم سوال تازه ای داشت به او پاسخ بدهید.

در صورتی که کودک در همان برخورد نخست در اتاق خواب سوالی در مورد صحنه ای که دیده نپرسید، می توان در اولین فرصت مناسب مثلا فردا صبح، ابتدا ازاو پرسید که دیشب در اتاق خواب چه دیده و احساس و نظرش در این باره چیست. چرا که شاید کودک چیز زیادی از صحنه رابطه زناشویی والدین ندیده باشد و والدین در تخمین زمان حضور کودک در اتاق اشتباه کرده باشند. در ادامه می توان توضیحات لازم را به کودک داد.