آگاهی والدین از دوستی نوجوان با جنس مخالف

یکی از مراحل بسیار مهم و در عین حال تنش زای دوران رشد ، بلوغ و نوجوانی است. دورانی که می تواند با اثرپذیری بسیار از روند گذر مراحل قبلی و نوع برخورد والدین و جامعه ، جایگاه فرد را در جامعه به عنوان فردی بزرگسال تعیین کند. نوع برقراری روابط در این دوران و […]

یکی از مراحل بسیار مهم و در عین حال تنش زای دوران رشد ، بلوغ و نوجوانی است. دورانی که می تواند با اثرپذیری بسیار از روند گذر مراحل قبلی و نوع برخورد والدین و جامعه ، جایگاه فرد را در جامعه به عنوان فردی بزرگسال تعیین کند. نوع برقراری روابط در این دوران و تاثیر آن بر روند تفکر و رشد و بلوغ فکری و احساسی نوجوان تاثیری غیر قابل انکار بر روابط وی در آینده با جنس مخالف به عنوان فردی بزرگسال و انتخاب همسر و تشکیل خانواده خواهد داشت. حال وقتی از رابطه نوجوان تان با جنس مخالف آگاه شدید،ارتباط خودتان با فرزندتان حفظ کنید.

 

این اصل، مهمترین اصل تربیت فرزندان است. والدین باید به گونه ای با نوجوان تعامل کنند که فرزند نوجوانش اگر رابطه ای با جنس مخالف برقرار کرد یا تمایلی به فردی داشت، آن را ابتدا با والدین یا حداقل یکی از والدین در میان بگذارد. نوجوان زمانی می تواند این کار را انجام دهد و خانواده را در جریان بگذارد که مطمئن باشد واکنش خانواده نسبت به این ماجرا وحشتناک نخواهد بود.

 

مثلا اگر نوجوان متوجه باشد که با فهمیدن خانواده، دوره پر تنشی شروع خواهد شد، سرکوب می شود، مورد خشونت قرار می گیرد یا سرزنش ها و اضطراب های جدیدی برایش شروع خواهند شد، ترجیح می دهد اساسا قید اطلاع رسانی به خانواده را بزند. چنین نوجوانی مستعد آسیب در روابط عاطفی است و به واسطه این که پتشوانه تجربی و حمایتی و آموزشی ندارد، احتمالا دچار مشکلات در رابطه یا حتی سوء استفاده خواهد بود.

 

نوع دوم خانواده هایی هستند که با مطلع شدن از این ارتباط، اصولا شروع به نصیحت و سرزنش می کنند و تلاش می کنند که ارتباط نوجوان شان را قطع کنند. نتیجه اینکه شاید موفق شوند که فرزندشان را از ادامه ارتباط منصرف کنند ولی مشکل اینجا ست که احتمالا نوجوان در تجربه های بعدی ترجیح می دهد که خانواده را در جریان این اتفاق ها قرار ندهد.

 

نوع سوم خانواده هایی هستند که بعد از فهمیدن ماجرا، به احساس نوجوان شان احترام می گذارند. او را برای این ارتباط سرزنش نمی کنند. این خانواده ها آگاهانه سعی می کنند که ارتباط شان را با فرزندشان حفظ کنند تا نوجوان بتواند به راحتی مشکلاتی که پیش می آید را با آن ها در میان بگذارد ولی در عین حال تلاش می کنند فرزندشان را راهنمایی کنند.

 

این راهنمایی به معنای نصیحت نیست بلکه آن ها واقعیت های موجود را درباره ارتباط های نوجوانی می گویند. مثلا همانقدر که به احتمال بی ثباتی این رابطه ها اشاره می کنند، به جذاب بودنشان هم اشاره می کنند، به این که کنجکاوی نوجوان را برمی انگیزاند.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما