واکنش والدین و دعوای کودکان بر سر اسباب بازی

بعضی از والدین هنگامی که کودک آن ها اسباب بازی و یا وسیله ای را در مجلس میهمانی و … از کودک دیگری می گیرد احساس ناراحتی کرده و با خود می گویند خانواده های دیگر چنین قضاوت خواهند کرد که در تربیت کودک شان کوتاهی کرده اند.   گروهی دیگر از والدین خوشحال اند […]

بعضی از والدین هنگامی که کودک آن ها اسباب بازی و یا وسیله ای را در مجلس میهمانی و … از کودک دیگری می گیرد احساس ناراحتی کرده و با خود می گویند خانواده های دیگر چنین قضاوت خواهند کرد که در تربیت کودک شان کوتاهی کرده اند.

 

گروهی دیگر از والدین خوشحال اند از این که کودک شان می تواند جای خود را در آینده باز کند و به اصطلاح می گویند از عهده خودش برمی آید و عده ای دیگر از والدین نسبت به این گونه رفتارها بی تفاوت بوده و اهمیت چندانی برایشان ندارد. با توجه به اهمیت موضوع و نیاز والدین به راهکارها و راه حل های علمی، راهبردهای مفید و سازنده زیر پیشنهاد می گردد:

 

اگر فرزند دو ساله شما همیشه اشیاء را از کودکان دیگر می گیرد، نشانه آن نیست که در آینده شخص زورگویی خواهد شد، زیرا در این سن، او کوچک تر از آن است که مفهوم رعایت حقوق دیگران را بفهمد. در این حالت بگذارید کمی با کودکان بزرگ تر از خود، که می توانند برای دفاع از حق شان در مقابل فرزند شما مقاومت کند، بازی کند تا به طور طبیعی تربیت شود.

 

اگر فرزند شما مهاجم است و بچه ای را پیاپی آزار می دهد، مدتی آن ها را از یکدیگر جدا نگاه دارید و توجه او را به چیز دیگری جلب کنید. سرزنش فرزند در این حال باعث می شود که احساس تنهایی کند و حالت تهاجمی اش بیشتر شود.

 

اگر کودک سه ساله شما پرخاشگر و مهاجم است و حاضر به فراگیری بازی های جمعی نیست، وقت آن است که رفتارش را (به کمک مشاور روانشناس) اصلاح کنید.

 

اگر بر سر اسباب بازی واحدی دعوا در گرفت، اسباب بازی دیگری به میان آورید و شوق کودک را برای بازی با آن برانگیزید.

 

راه حل دیگر در صورت امکان، این است که قبل از شروع بازی چند اسباب بازیِ یک شکل تدارک ببینید، در این صورت موفق می شوید از هر گونه قیل و قال جلوگیری کنید.

 

اگر زودتر از موقع به کودک اصرار بورزید که خودخواهی را کنار بگذارد و مجبورش کنید اسباب بازی خود را به کودک دیگری بدهد، یا اسباب بازی او را به زور از دست او بگیرید و به کودک دیگر بدهید، کودک احساس عدم امنیت می کند و همواره این ترس و نگرانی را خواهد داشت که مبادا کسی اسباب بازی هایش را بگیرد و در نتیجه با نزدیک شدن هر کودک به حریم بازی خود دچار وحشت می شود و او را به زور عقب می راند. فشار و سختگیری برای سخاوتمند شدن کودک، رشد طبیعی او را به تأخیر می اندازد و حاصل دیگری ندارد.

 

اگر به هنگام دعوا بر سر اسباب بازی هیچ یک از کودکان دست از دعوا برنمی دارند و شما نمی دانید اسباب بازی از اول دست کدام یک بوده است، بهتر است اسباب بازی را از هر دو بگیرید و سرگرم بازی دیگری کنید.

 

اگر متوجه شدید که یکی از کودکان اسباب بازی را از دیگری قاپیده است، خیلی محترمانه و منطقی اسباب بازی را از او بگیرید و به نفر اولی بدهید، سپس (نفر اولی) را تشویق کنید که اسباب بازی را به کودک دیگر بدهد. نباید در برابر کودکی که چیزی را به زور از دیگری می گیرد واکنش مثبت نشان دهیم، بلکه باید او را تشویق کنیم که صبر کند و از کودک دیگر بخواهد اسباب بازی را به او بدهد.

 

اگر کودک اسباب بازی اش را به دیگری نمی دهد باید به تصمیم او احترام بگذاریم و سعی نکنیم با تشویق، احمق دانستن و تهدید زمینه ای را فراهم نماییم که کودک به اکراه و اجبار اسباب بازی اش را به دیگری بدهد.

 

هنگام دعوای کودکان بر سر تملّک اشیاء بهتر است تا حد امکان چیزی نگویید و بگذارید خودشان مشکل شان را حل کنند مگر اینکه یکی از بچه ها بخواهد به دیگری زور بگوید.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما