ارتباط نزدیک با نوزاد، باعث میشود که والدین با خلقیات و نیازهای او آشنا شوند و در موقع مناسب به آنها جواب دهند. رسیدگی به نوزاد، خواستههای او را تأمین میکند و نوزاد با محبتی که میبیند به محیط زندگی و اطرافیان خود اعتماد پیدا میکند. این اعتماد به نفس به او استقلال بیشتری میبخشد […]
ارتباط نزدیک با نوزاد، باعث میشود که والدین با خلقیات و نیازهای او آشنا شوند و در موقع مناسب به آنها جواب دهند.
رسیدگی به نوزاد، خواستههای او را تأمین میکند و نوزاد با محبتی که میبیند به محیط زندگی و اطرافیان خود اعتماد پیدا میکند. این اعتماد به نفس به او استقلال بیشتری میبخشد و در نتیجه راحتتر از والدین جدا میشود. در واقع میتوان نتیجه گرفت که خلاف آنچه تصور میشد، نوزادانی که جدا از والدین پرورش یافتهاند وابستهتر و لوستر بار میآیند.
بعضی مادران به توصیه آشنایان و به علت ترس از لوسی و سوء استفاده نوزاد، از توجه و رسیدگی به نوزاد و بغل کردن او خودداری میکنند. این مادران علیرغم میل باطنی، تحت تأثیر افکار غلط و ظاهراً برای مصلحت نوزاد، به عواطف مادری خود بیاعتنا هستند. مادر باید با اعتماد به نفس و با پیروی از میل ذاتی خود، روش طبیعی و سالم پرورشی را انتخاب کند و محبت خود را از نوزاد دریغ ننماید.
گوش دادن به توصیههای غلط، عواطف مادری را از بین میبرد و در پیوند عاطفی مادر و نوزاد اختلال بهوجود میآورد. اما پرورش نوزاد از روی دلبستگی و برقراری پیوند و رسیدگی به نیازهای نوزاد، رابطه متعادلی بین والدین و نوزاد بهوجود میآورد که حاصل آن کودکی با نشاط با رفتاری سالم و متعادل است.
امکان ندارد بچه، با محبت لوس شود. لوس شدن کودک، هیچ وقت نتیجه ابراز محبت بیش از اندازه نیست بلکه پیامد رفتارهای اشتباه دیگری است که به جای محبت انجام می گیرد رفتارهایی مانند سهل گیری بیش از حد، داشتن انتظارات کم از او یا دادن مالکیت های مادی غیر منطقی به کودک. وقتی والدین برای فرزندان حدودی تعیین نمی کنند، وقتی والدین توقع خود را از آن ها برای خوب بودن پایین می آورند یا وقتی اسباب بازی، خوراکی یا انواع هدایا جایگزین محبت و توجه خالصانه می شود، کودکان آسیب می بینند.
وقتی صحبت از عواطف و مهر و محبت می شود، بهتر است بدانید که هیچ وقت عشق به فرزند بیش از حد نیست؛ به عبارت دیگر اگر هر روز به فرزندتان بگویید که دوستش دارید هیچ آسیبی به او نمی رسد. اگر به او یادآوری کنید که منبع بی پایان خوشبختی شماست، آسیبی نمی بیند. باور کنید فرزندتان آسیبی نمی بیند اگر با در آغوش گرفتن او، محبت تان را ابراز کنید، از او مراقبت کنید و هنگامی که استحقاقش را دارد به او پاداش بدهید؛ بنابراین احساس تان را فرو نخورید و درون گرایانه عمل نکنید آن هم با این تفکر که این همه محبت بچه را لوس می کند.
اگر احتمال لوس شدن بچه ها با محبت بیش از حد وجود داشت سازگارترین بچه ها از خانه هایی بیرون می آمدند که در آن والدین تا حدودی خشک هستند و عواطف محبت آمیز خود را مهار می کنند. همیشه سازگارترین کودکان بیشترین سطح محبت را از والدین خود دریافت می کنند.
هنوز بعضی والدین به روش سنتی تربیت کودک اعتقاد دارند. بعضی فکر می کنند باید به بچه ها سخت گرفت و محبت بسیار، کودک را شکننده و آسیب پذیر می کند. بعضی فکر می کنند فرزندانی که در معرض عواطف بسیار پدر و مادر قرار می گیرند ضعیف بار می آیند. بعضی دیگر از پدر و مادرها معتقدند بیان احساسات، تحسین فرزند یا توجه به او به نوعی فرزندشان را نیازمند بار می آورد و وقتی بزرگ شد درخواست های بسیار و غیرمعمول و نیاز به توجه و مراقبت بیش از حد خواهد داشت.