اگر فرزندان واقعیات زندگی و توانایی‌های فردی و اقتصادی خانواده را بپذیرند کمتر به تقلید دیگران توجه کرده و در نتیجه احساس رقابت با دیگران در آن ها کاهش پیدا می‌کند.

با ادامه پیدا کردن رقابت میان همسالان و بالا رفتن سطح توقعات فرزندان این موضوع کم‌کم به بیماری تبدیل می‌شود یعنی هر چه افراد از یک رقابت مثبت و دوستانه به سمت رقابت منفی و مقایسه‌ای پیش روند به عنوان یک فرد متوقع و زیاده‌خواه مشکلات رفتاری و نابهنجاری اجتماعی زیادی پیدا می کند.

در این موارد توانایی تجزیه و تحلیل مسائل منطقی را نداشته و با ورود به محیط گسترده‌ای مانند جامعه شروع به رفتارهای تخریب گرایانه می‌کنند.

خواسته‌های معقول باید ارضا شود، چون محرومیت و ناکامی در دستیابی به خواسته‌ها، شخص را در آینده از لحاظ شخصیتی و زندگی فردی با مشکل مواجه می‌کند. ارضا و پاسخگویی به این خواسته‌ها باید نسبی باشد.