رشد شخصیت با تقویت رفتارها

جسم مثل گلدانی است که بستر رشد است. امنیت فضای رشد است و رشد در فضای امنیت اتفاق می افتد.

خیلی از آرزوهایی که ما در مورد فرزندمان داریم، حول شخصیت کودک است مثل:

کودک صالح،

کودک با عزت نفس بالا،

کودک با اعتماد به نفس بالا،

کودک با توانایی نه گفتن و دفاع از خود،

و…

 

جسم مثل گلدانی است که بستر رشد است. امنیت فضای رشد است و رشد در فضای امنیت اتفاق می افتد. شخصیت نمودار رشد است. شخصیت نشان می دهد که کودک یا انسان در چه مرحله ای از رشد است و یا در مسیر رشد قرار دارد یا از مسیر منحرف شده است. ما یک علامت درونی داریم که بدانیم در مسیر رشد قرار داریم یا نه؟

این علامت «آرامش درونی» و احساس خوشایند داشتن است. حال شخصیت علامت بیرونی است که به ما نشان می دهد در مسیر هستیم یا نه…

 

یکی از گرفتاری های مهم مرحله رشد شخصیت کودکان؛ درک علت وجودی مقررات است. درک همان چیزی که به مردم امکان می دهد تا در کنار هم به خیر و خوشی زندگی کنند. انصاف متقابل، شرط لازم برای اجرای مقررات است و این نکته ای است که شخصیت و رشد کودکان در این سن از درک آن عاجز است.

 

اگر کودک این نکته را درک می کرد، می توانست بگوید: «چون نمی خواهم کسی اموال مرا بردارد اموال دیگران را بر نمی دارم.» اما به جای این استدلال می گوید: «دزدی کار بدی است (زیرا مامان می گوید) اگر دزدی کنم ممکن است بفهمند و گیر بیفتم.»

شخصیت و رشد کودکان در مرحله یک بدین سان است که اگر کودک، حتی به امر و نهی پدر و مادر و بزرگتر ها گردن نهد، هنوز از ماهیت مقررات بی اطلاع است و چون از نقش این مقررات در مناسبات و روابط انسانی آگاه نیست، مقررات نمی تواند نقش تعیین کننده ای در رفتار این کودکان بازی کند. به همین دلیل با آن که شخصیت و رشد کودکان حق تعیین و تکلیف را به پدر و مادر می دهد، گاه کاملا برعکس سفارش آن ها رفتار می کند.

 

اگر آموزش رفتار صحیح به چهار ساله ها مشکل به نظر می رسد، در حدودا پنج سالگی یعنی آغاز مرحله ی یک رشد، تشویق شخصیت و رشد کودکان به انجام کارهای خوب و در عین حال ساده، کار زیاد دشواری نیست. کودک را به پاداش استفاده از کلمات و عباراتی نظیر متشکرم، لطفا، و استفاده درست از دستمال، رعایت نوبت، قطع نکردن صحبت دیگران و غیره و غیره، تشویق کنید.

 

توجه داشته باشید، منظور این نیست که کودک بدون یادآوری، توصیه ها را رعایت کند، مهم پیامی است که شما مخابره می کنید: «رفتار و کردار انسان دارای اهمیت اند.» نکته ی اخیر در شخصیت و رشد کودکان اهمیت بسزایی دارد. تشویق شما برای کودکی که به رضایت دیگران ارزش می نهد، بسیار مهم است و در شخصیت و رشد کودکان تاثیر فراوانی دارد. بچه ها می پرسند: «آیا دختر خوبی هستم؟»، «آیا پسر خوبی هستم؟» چه بهتر که جواب آن ها را با رجوع به رفتار خوبی که دارند پاسخ دهید: «بله؛ بعد از ظهر که بی سر و صدا با دوستت بازی می کردی، دختر خیلی خوبی بودی.»«بله ، امروز که به من کمک کردی خیلی خوب بودی.»

 

از تشویق و تحسین خلاف واقع، در شخصیت و رشد کودکان خودداری کنید. مثلا اگر دختر شما، بعد شیطنت های زیاد از شما می پرسد: «مامان، امروز دختر خوبی بودم؟» می توانید به او بگویید: «خودت چه فکر می کنی؟» آیا فکر می کنی امروز دختر خوبی بودی؟» این سوالات در شخصیت و رشد کودکان بسیار حائز اهمیت است.

 

یک نکته ی مهم؛ هرگز از خوب بودن کودک آن قدر تعریف نکنید که خیال کند باید کامل و بی عیب و نقص باشد. هدف تشویق فرمانبرداری کودک است، نه آسیب رسانیدن به استقلال او و شخصیت و رشد کودکان. واقعیتی است که هر کودکی اشتباه می کند و شخصیت و رشد کودکان پیوسته و آرام شکل می گیرد.

 

اما مهم این است که با اعتماد به نفس، اشتباه را بپذیرد. به خصوص در زمینه تربیت دخترها باید توجه داشته باشید که انتظار بی عیب و نقص بودن از آن ها به هیج وجه درست نیست. دختر خردسالی که با روحیه ی «فرشته کوچولوی کامل» بزرگ می شود، لزوما بالغ، مستقل و کاردان فردا نخواهد بود.

 

 

 

 

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما