تصور ما از کودک کار، خردسالانی هستند که در کارگاه‌ها یا سر چهارراه ها مشغول به کار یا دستفروشی اند! باید گفت که کنار این دسته، «کودکان کار» دیگری وجود دارند که در «فضای مجازی» (به خصوص در اینستاگرام) به اجبار و در جهت سودآوری مشغول بکارند! این بار با لباس‌های پر زرق و برق، عکس، فیلم، رقص و نمایشی که از هیچ چیزی خبر ندارند و قرار است برای خانواده‌ هایشان یا سودجویان، درآمدزایی کنند!

بچه سه چهارساله‌ای که تبدیل به یک سلبریتی اینستاگرامی شده و مخاطبان باید هر روز شاهد پیام‌های او باشند!
دختربچه‌ ای با ظاهری آرایش کرده، لباس و کفش مارک که دیالوگ‌های مادرش را از حفظ می گوید! کودکانی که نگاه آن ها عاری از کودکانه‌ها و شیطنت‌های بچگانه است و آن ها را شبیه سلبریتی‌هایی می کند که باید لایک بیشتری دریافت کنند!

بچه‌ها هرطور که شده باید تبلیغ کنند (از جمله مسابقات مجازی) و  «والدین بدپرست مجازی» هم باید طوری شرح عکس بنویسند که انگار قرار نیست تبلیغ باشد! در واقع، بچه‌ها، مجسمه‌ متحرکی برای تبلیغات مادران‌شان هستند! کودکانی که باید مدام وقتشان را در آتلیه‌ها بگذرانند و از تمام لحظاتشان عکس و فیلم گرفته شود! چون قرار است لباس روی تن‌شان، کرم، شامپوی بدن، آدرس کلینک‌های پوست و زیبایی، محصولات آرایشی و مصرفی و.. تبلیغ شود!

یکی دیگر از جلوه های شایع این موضوع؛ کودکانی اند که با انتشار فیلمی از آنان، آن ها را بدل به سوژه هایی برای خندیدن مردم کرده و بعد هم از آن ها سلبریتی ساخته است که برای عده ای به اصطلاح شاخ و خز صفحات مجازی، درآمدزایی کنند و موجب جذب بیشتر فالوور، لایک و کامنت صفحه شان باشند!

مردم هم ناآگاهانه و بدون این که اندک تصویری از تبعات زندگی این کودک در بزرگسالی داشته باشند، بی مهابا فیلم ها را منتشر می کنند و می خندند! هیچوقت این سوال پرسیده نمی شود که آیا وقتی این کودک در بزرگسالی در پی هویت، علاقه و شغل خود برود، از بابت تصاویری که از او باقی مانده است شرمگین نخواهد شد!؟

کودکان کار مجازی علاوه بر تأمین نیازهای مادی، عملاً تأمین‌کننده کمبودها و عقده های روانی والدین خود نیز می شوند! چرا که در موج چشم و هم‌چشمی و سلبریتی‌سازی‌ ها مجبورند با نمایش بدن و لباس خود به رقابت با سایر کودکان و «پدرانه و مادرانه‌های مدرن بپردازند» و پرچم پیروزی را برای غنای روانی والدینشان بالا ببرند! همه مسئولیم…! حاکمیت، نهادهای انتظامی، قضایی و سازمان های مردم نهاد مدافع حقوق کودک..!

چند راهکار:

• ارتقاء سطح بهداشت روان و رفتار
• بالا بردن مهارت و سواد مجازی در خانواده ها و کودکان (به ویژه از مقطع دانش آموزی)
• تقبیح مصرف گرایی و دوری از تجمل گرایی
• تشویق رفتار و عملکرد مثبت و واقعی کودک در جهت افزایش اعتماد به نفس
• کنترل صفحات مجازی توسط مسئولین مربوطه و جلوگیری از سودجویی افراد بدسرشت
• مسئول دانستن والدین با رعایت قوانین حقوق کودک
• آشنایی کودکان با حقوق خود از کودکی و مهارت آموزی در جهت دفاع از آن