برخی از والدین می خواهند عذاب وجدان کم توجهی به کودکشان و وقت نگذاشتن برای او را با خریدن جبران کنند که باعث رفاه زدگی می شود. رفاه، به کودک آسیب می زند و یکی از موانع رشد است. بچه های ما همه وقتشان را یا روی تخت خوابند، یا روی مبل و یا در ماشین جلوی باد کولر هستند و فکر می کنیم به آن ها لطف می کنیم که در رفاه به سر می برند. بچه ها باید سخت کوشی و تقلّا داشته باشند وقتی کوکان این را نداشته باشند، نتیجه آن آماده خواهی بچه ها می شود و همه چیز برایشان در هر وقتی باید آماده باشد.

چرا همیشه با ماشین شخصی به مکان های مختلف می روید؟ گاهی با اتوبوس، مترو و یا حتی پیاده مسیرهای مختلف را طی کنید. دراین حالت بچه ها کلی تجربه ها وکشف های مختلف می کنند. همچنین سخت کوشی را می آموزند. کودک تا یک سالگی هر نیازی دارد باید بلافاصله برآورده شود. از یک سالگی به بعد باید گاهی اوقات دیرتر خواسته اش را برآورده کنید تا مفهوم صبر را بیاموزد. کودک بعد از یک سالگی می تواند یک ربع گرسنگی را تحمل کند و می تواند تا سه روز برای اسباب بازی اش صبر کند و…

رفاه و جلوگیری از سخت کوشی کودک، جلوی رشد ذهنی او را می گیرد. کودکان مرفه قادربه رفع نیازهای خود نخواهند بود. کودکان قشر مرفّه و تحصیل کرده در آینده کشور نقش های اصلی و کلیدی نخواهند داشت و در حاشیه خواهند بود. پدران باید بدانند اگر الان موفق هستند به خاطر سختی هایی هست که دوران کودکی و نوجوانی سپری کرده اند. پس اجازه دهید کودکتان هم سخت کوشی و تقلا را یاد بگیرد و تمام کارهایش را برایش انجام ندهید، و هرچه خواست سریعا برآورده نکنید.

زندگی بزرگان و دانشمندان را بخوانید، همگی دوران کودکی سخت و پر مشقتی را گذرانده اند، هیچ کدام در رفاه و با امکانات بزرگ نشده اند. اگر کودکانتان در رفاه کامل بزرگ شوند و سخت کوشی نداشته باشند احتمالا به جایی نخواهند رسید. بعضی از پدرها برای این که فرزندانشان سختی نکشند همه کارهای فرزندشان را انجام می دهند، هر چه می خواهند می خرند می گویند ما خیلی سختی کشیدیم بچه های ما دیگر سختی نکشند. پدر و مادر عزیز اگر شما الان زندگی خوبی دارید و موفق هستید به خاطر اون سختی ها و سخت کوشی ها بوده است.

کودکان باید با رنج ها و مشکلات طبیعی زندگی آشنا شوند تا افرادی شکننده، رفاه زده و پر توقع بار نیایند.لازم نیست همه خواسته های کودک برآورده شود. در این مورد منطقی عمل کنید و بلافاصله بعد از این که کودک چیزی خواست برایش تهیه نکنید. ضمن این که باید زیاد او را ناکام نگذارید ولی عمل کردن به همه خواسته های او باعث می شود در آینده از کنترل شما خارج شود.

مواظب باشید کودک خود را به علت رفتار مثبت که انجام داده تشویق نمایید و به علت رفتار منفی تنبیه نمایید نه این که ملاک تشویق یا تنبیه شما حالات خلقی شما باشد. متناسب سن کودک به او کار و مسئولیت محول کنید. لازم نیست همه کارهای فرزندتان را شما انجام دهید و کودک در منزل فقط مصرف کننده باشد. همچنانکه کودک رشد می کند می تواند بسیاری از کارهای خود و خانه را انجام دهد. چنین استقلالی را به کودک بدهید. در غیر این صورت کاملا متکی به دیگران تربیت می شود.