آوریل 4
بازدید : 1115
نظرات : بدون دیدگاه
افسردگی دوران نوجوانی

در بعضی خانواده ها فرزندانی را می بینیم که تنهایی را خیلی دوست دارند و آن را به حضور در جمع ترجیح می دهند، آن ها دوست ندارند مخصوصا با والدین خود جایی بروند. حرف نمی زنند و تمایل به ارتباط گیری با دوستان و اطرافیان خود ندارند.   با توجه به این که اصولا […]

در بعضی خانواده ها فرزندانی را می بینیم که تنهایی را خیلی دوست دارند و آن را به حضور در جمع ترجیح می دهند، آن ها دوست ندارند مخصوصا با والدین خود جایی بروند. حرف نمی زنند و تمایل به ارتباط گیری با دوستان و اطرافیان خود ندارند.

 

با توجه به این که اصولا این مشکلات و ناسازگاری ها مربوط به دوران نوجوانی است  و در دوره بحرانی نوجوانی نام این قبیل رفتارها را نمی توان مشکل گذاشت. چرا که علاقه نشان دادن به تنهایی و کم حرف زدن و بودن در دنیای خود و ارتباطات کمتر و… ویژگی های خاص و طبیعی دوران نوجوانی هستند نه مشکلات آن.

 

اصلا ما در روانشناسی افسردگی دوره نوجوانی را داریم که گفته می شود خاص این دوره است و نباید بگوییم نوجوان افسرده است بلکه نشانه هاش شبیه نشانه های افسردگی است چون در این سن این ترجیحات طبیعی است. نوجوان در برزخ کودکی و جوانی است و تلاش میکند هویت یابی کند.

 

صبور باشید تا این دوره بگذرد و در کنارش به فرزند خود کمک کنید این دوره حساس را در محیطی امن و به دور از تنش و مقایسه و بحث و جدل بگذراند. بهتر است به استقلال او احترام بذارید. در تصمیم گیری های خانوادگی حتما به او سهم و نقش بدهید. مثلا در سفر بگویید؛ «برنامه ریزی تفریحی با تو، یا تو مادر خرج باش و…». اگر الگویی دارد و به شخص و چیز خاصی علاقه دارد جلوی او نایستید و کنار او باشید و کمک کنید ویژگی های مثبت و منفی این الگو که برای خود انتخاب کرده است را بشناسد.

 

با او درباره ترس ها و دل مشغولی هایش صحبت کنید، فضا را برای او ایمن کنید و به او امید دهید…

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما