عمده کودکانی که قربانی کودک آزاری می شوند، تحت فشارهای مالی هستند. فقر سبب می شود تا کودکان از دسترسی به نیازهای اساسی خود؛ مانند آموزش، بهداشت، تغذیه، و… محروم شوند یا والدین به دلیل فشارهای مالی با رفتارهایی؛ چون پرخاشگری، خشونت، بی توجهی و… کودکان را مورد آزار قرار دهند.

فشار مالی سبب می شود تا والدین سعی کنند محدودیت های بیشتری برای فرزندان خود قرار دهند. این امر سبب اعتراض کودک و پرخاشگری های او می شود، که کشمکش میان ایشان، گاه منتهی به کودک آزاری می شود. مهم ترین عاملی که منجر به کودک آزاری می شود، فقر اقتصادی و فرهنگی است. اکثر کودکانی که ازمعضل کودک آزاری رنج می برند در خانواده های پر جمعیت، فقیر و مهاجر قرار دارند، که گاه پدر یا مادرشان معتد هستند.

از سوی دیگر، کار کودکان و سوء استفاده های جسمی و جنسی نیز در بسیاری از موارد ناشی از فقر است. براساس آماری از کودکان در تهران، کار اجباری را باید یکی از شایع ترین موارد کودک آزاری در ایران دانست. براساس تحقیقی که توسط انجمن حمایت از حقوق کودکان با همکار دانشگاه بهزیستی و توان بخشی ایران در تهران روی ۵۸۵ کودک خیابانی انجام شده، نشان می دهد، که علاوه بر افزایش ۲۳ درصدی این کودکان در منطقه تجریش تهران و ۸۱ درصدی آنها در میدان رسالت این شهر، ۴۸ درصد از آنان ۶ تا ۱۲ سال سن دارند.

این تحقیق همچنین مشخص کرده است که ۱۶ درصد از این کودکان زیر ۱۶ سال سن دارند و ۳۰ درصد شان بین ۱۲ تا ۱۸ سال سن دارند. داده های این تحقیق بیانگر آن است که ۵۴ درصد از کودکان کار، تنها درتهران درآمد ۳۰ تا سقف ۵۰ هزار تومانی ماهانه خود را که حاصل ۶ تا ۱۰ ساعت کار سخت روزانه است، صرف خانواده می کنند. فقر اقتصادی، بی عدالتی اجتماعی، بیکاری، فاصله طبقاتی زیاد و درآمد کم خانواده در ایران از مهمترین عللی است که منجر به وجود آمدن پدیده کودکان خیابانی و کار اجباری آنان می شود.