بدون شناخت علل، درمان ممکن نخواهد بود.برای پیشگیری و درمان دروغ گویی، قدم اول این است که والدین و مربیان باید واقعیت را بپذیرند و برای شنیدن موارد شیرین و تلخ از طرف کودکان آماده شوند و با رفتار خود به کودک بیاموزند که گفتن واقعیات به هر صورتی که باشد، مقبول است و موجب تنبیه و آزار و اذیت او نخواهد شد.

اگر درمان دروغ گویی زودتر و در سنین پایین‌تر آغاز شود، نتایج امید بخش تری به دنبال خواهد داشت. در درمان دروغ گویی، همکاری خانواده و مسئولان مدرسه ضروری است. در غیر این صورت، موفقیت چشمگیری از درمان حاصل نخواهد شد.برای درمان دروغ گویی کودکان، باید علل آن به خوبی شناخته شود.

به او توجه کافی نشان دهید تا احساس نکند که به او توجه نمی کنید و دوستش ندارید. در برابر کارهای خوب حتما تشویقش کنید و به او پاداش دهید. هر گاه کودک تان کار مثبتی، هر چند کوچک، انجام می دهد به او بفهمانید که کاملا متوجه او هستید؛ مثلا وقتی به شما می‌گوید:«مامان مشق هایم تمام شد.» به جای آنکه بی تفاوت از کنارش بگذرید یا با یک «آفرین» گفتن معمولی کار را تمام کنید می توانید بگویید: «خسته نباشی. اجازه می دهی مشق هایت را ببینم؟ من می دیدم که چقدر با علاقه مشق هایت را می نوشتی، خیلی خوشحالم! خط تو از روزهای قبل خیلی بهتر شده، خیلی مرتب نوشتی.»

لیستی از موارد راستگویی او تهیه کنید و به ازای هر حرف راستی که زده حتما تحسین و تشویقش نمایید.

در رفتار خود به عنوان پدر و مادر دقت کنیم تا مبادا خود آموزش دهنده دروغ باشیم.

اگر دروغ هایی می گوید که با درس و مدرسه ارتباط دارد، ببینید که آیا در مدرسه مشکلی دارد؟ مثلا اگر به دروغ می گوید: «تمام دیکته هایم را بیست گرفته ام» یا «معلم همیشه از من تعریف می کند.» این دروغ ها ممکن است ناشی از بی توجهی معلم به او، حسادت به دیگر دانش آموزان و یا احساس حقارت باشد.

زرنگ بودن را در قلمرو های سازنده به کودکان خود معرفی کنیم تا دروغگویی را زرنگی نپندارند و کسب موفقیت های واقعی را در زندگی زرنگی تلقی نمایند.

وقتی در جمعی که او هم حضور دارد، کسی دروغ می‌گوید، بعد از آن هنگامی که با کودک تان تنها شدید، در مورد این مسئله صحبت کنید و نظر او را بپرسید و نشان دهید که آن فرد دروغگو از نظر شما و دیگران فرد مورد پسندی نیست.به او بیاموزید در شرایط مختلف راستگویی خود را حفظ کند، مثلا به جای آن که بگویید: «اگر کسی با من کار داشت بگو نیستم.» می توانید بگویید: «عزیزم! من در شرایطی هستم که آمادگی ندارم با دوستم صحبت کنم و ناچارم اگر تلفن زد با او صحبت نکنم لطفا اگر زنگ زد به او بگو خواهش می کنم فردا تماس بگیرید!»

کودکان بالای ۱۰ سال که به طور مرتب دروغ می گویند، ممکن است دچار مشکلات جدی عاطفی و روانی باشند.

اگر کودکی مدام دروغ می گوید برای تشویق کردن او به راستگویی می توان برایش برنامه پاداش در نظر گرفت. مثلا به جای آن که بگویید:«دیگر دوستت ندارم، تو همیشه با دروغ هایت ما را ناراحت می کنی» می‌توانید بگویید: «می دانم که دوست داری همیشه راست بگویی، از این به بعد هر روز که دروغ نگویی به تو جایزه می دهم».

گاهی اوقات کودک برای فرار از مسئولیتی که به او داده شده، دروغ گفته و بهانه می آورد. در نتیجه سعی کنید مسئولیت هایی را به او محول کنید، که در حد توانش باشد.

اگر دروغ گفت باید بداند که این کار او مجازات دارد، هم به خاطر این که حقیقت را نگفته و هم به خاطر این که کار بدی انجام داده است، این روش به او می فهماند که اگر بار دیگر کار اشتباهی انجام دهد، ولی راست بگوید کمتر مجازات خواهد شد. مثلا به جای آنکه بگویید: «این دفعه به کسی نمی گویم که دروغ گفته ای، ولی وای به حالت اگر تکرار شود» می توانید بگویید: «تو دیشب به من گفتی مشق‌هایت را نوشته ای، اما ننوشته بودی! به خاطر ننوشتن مشق هایت امشب برایت قصه تعریف نمی کنم و به خاطر این که دروغ گفتی، امروز نمی توانی کارتون نگاه کنی».

هر خطای کودک، فرصتی برای آموزش یک رفتار درست به اوست. مثلا به جای آن که با عصبانیت بگویید: «تو اتاق پذیرایی را کثیف کردی؟» که او از ترس مجبور شود دروغ بگوید، می توانید بگویید: «وقتی غذا می خوردی چون توی اتاق راه رفته ای، همه جا کثیف شده، به نظرت چه کار کنیم؟» و پس از طرح راه حل ها به بهترین پیشنهاد عمل کنید.

والدین نباید در برابر دروغ های کودک برآشفته شوند و او را تنبیه کنند. بیان نتایج زشت و تلخ دروغگویی به صورت داستان برای کودکان، می تواند در آموزش عواقب تلخ و دروغ گویی مفید واقع شود.