موی سر، نعمت بسیار با ارزشی است. موی سر قیافه ی ما را زیباتر می کند؛ علاوه بر این، پوست سر ما را از تابش نور خورشید در تابستان و سرمای آزاردهنده در زمستان حفظ می کند.

ما باید قدر این نعمت را بدانیم و آن را مرتب شانه بزنیم و آن را ژولیده و به هم ریخته رها نکنیم. موی ژولیده، نه تنها کمکی به زیبایی ما نمی کند؛ بلکه به شخصیت ما نیز لطمه میزند. مردم، کسانی را که مویی در هم و برهم دارند، به عنوان آدم های کثیف و تنبل می شناسند و از همنشینی و دوستی با آنان دوری می کنند.

بی دلیل نبود که پیامبر این همه به شانه کردن موهایش اهمیت می داد و پیوسته آنها را شانه میزد. اگر گاهی آینه هم نداشت، ظرف آبی را آینه‌ی خودش می‌کرد و با نگاه کردن در آن، موهایش را نظم میداد. یکبار که مردی می‌خواست به دیدار پیامبر (ص) بیاید، رسول خدا(ص) ظرف آبی را در برابر خود گذاشته بود و موهایش را مرتب می کرد. همسر پیامبر به حضرت گفت: تو سرور فرزندان آدم و فرستاده‌ی پروردگار جهانیانی. حالا که آینه نیست، چه اصراری داری که با استفاده از ظرف آب، موی سر و صورتت را مرتب سازی؟

پیامبر(ص) فرمود: خدا دوست دارد وقتی مؤمن می خواهد نزد برادرش برود، خود را برای دیدار او آماده و آراسته سازد.