من رئیس هستم

دخترم همیشه به‌دوستانش امرونهی می‌کند که چه کاری انجام دهند. او انتخاب می‌کند که چه بازیهایی انجام دهند و سپس قوانینی برای آن ترتیب میدهد (که همیشه هم متغیر هستند). در حال حاضر سایر کودکان با او همراهی می‌کنند، اما من مطمئنم زمانی که او بزرگتر شد، دیگر اطاعت نخواهند کرد. • دربارۀ آن بیندیشید […]

دخترم همیشه به‌دوستانش امرونهی می‌کند که چه کاری انجام دهند. او انتخاب می‌کند که چه بازیهایی انجام دهند و سپس قوانینی برای آن ترتیب میدهد (که همیشه هم متغیر هستند). در حال حاضر سایر کودکان با او همراهی می‌کنند، اما من مطمئنم زمانی که او بزرگتر شد، دیگر اطاعت نخواهند کرد.
• دربارۀ آن بیندیشید
یادگیری نحوۀ بازی با سایر کودکان، یک مهارت اجتماعی است که نیاز به‌تمرین دارد. اگر سایر کودکان، با دخترتان همراهی کنند، پس او این تصور را خواهد داشت که همه چیز خوب پیش می‌رود. لازم است به‌او کمک کنید تا بداند که چگونه باید مؤدبانه بازی کند.
خبر نویدبخش آن است که کودکی که مکرراً رهبری گروه را برعهده می‌گیرد، اغلب رهبر قدرتمندی می‌شود. فقط لازم است شما به‌او یاد دهید که چگونه مهارتهای رهبری خود را توسعه داده و آن را اصلاح کند.
• چه‌کارهایی باید انجام دهید

  • دربارۀ چیزی که مشاهده کردید با او بحث کنید.
    آرامش خود را حفظ کرده و او را متهم نکنید، فقط آنچه را که دیدید به‌زبان بیاورید: من متوجه شدم که تو همش توپ جِرمی رو می‌گرفتی. سپس نظر کودکتان را دربارۀ وضعیت موجود بپرسید. مکالمه را با سؤالات سودمند هدایت کنید: فکر می‌کنی دوستت چه احساسی داشت؟ فکر می‌کنی می‌تونستی کار دیگه‌ای انجام بدی؟
  • کودکتان را به‌رهبری مثبت تشویق کنید.
    به‌کودک‌تان تفاوت بین اظهارنظر ریاست‌طلبانه و اظهارنظر جسورانه اما در عین حال محترمانه را بیاموزید. او به‌احتمال زیاد متوجه این نیست که تفاوت ظریف اما در عین حال مهمی بین این دو وجود دارد.
    برای مثال: “وقتی که میگی ما باید اینطور بازی کنیم” این مستبدانه به‌نظر میرسه، اما اگه بپرسی: “نظرت چیه که اینطور بازی کنیم؟” شیوه‌ای مؤدبانه برای پیشنهاد قوانین جدیده.
  • کودکتان را در یک فعالیت تیمی ثبت نام کنید.
    از کودک‌تان بخواهید در یک فعالیت گروهی مانند لیگ کوچک، گروه پیشاهنگی، یا یک گروه کذهبی شرکت کند. عضوی از یک تیم و یا گروه خاصی بودن، کمک خواهد کرد کودک‌تان بازی گروهی را در یک محیط نظارتی تجربه نموده و همین مسئله می‌تواند به‌کاهش رفتار ریاست طلبانۀ او کمک کند.
    برای انتخاب گروهِ دارای رهبر مؤدب و توانا وقت صرف کنید. مربی یا مدیری را جستجو کنید که از رهبری گروه احساس راحتی نموده و از سپری کردن زمان با کودکان خردسال لذت می‌برد.
  • بفهمید آیا کس دیگری به‌کودکتان امرونهی می‌کند
    آیا خواهر و برادر بزرگتر، پرستار و یا دوستی به‌او امرونهی می‌کند؟(احتمال دارد شما باشید). اگر بتوانید رفتار این شخص را اصلاح کنید تا موقع درخواست چیزی از کودک‌تان، مؤدبانه‌تر عمل کند، آن شخص میتواند الگوی نقشی مثبت‌تر باشد.
  • به‌کودک‌تان مسئولیت‌هایی را که میتواند از عهدۀ آن برآید محول کنید.
    به‌او اجازه دهید از یک حیوان اهلی مراقبت نموده، یا مسئولیت چیدن میز یا آب دادن به‌گیاهان را برعهده بگیرد. خرده‌ کاری‌هایی که استقلال کودک را تشویق نموده و برای او کنترل فراهم می‌کنند، می‌توانند نیاز کودکتان را به‌مسئولیت داشتن برآورده کنند.
  • به‌رفتارهای خوب او اشاره کنید.
    کودک خود را مورد مشاهده قرار داده و موقعی که کار درستی انجام میدهد او را گیر انداخته و سپس به‌خاطر آن، او را ستایش کنید.
    • چه‌کارهایی را نباید انجام دهید
  • او را در ملاء عام تادیب نکنید
    توبیخ کردن دخترتان در حضور دوستانش، احتمالاً او و همین طور دوستانش را دچار شرمندگی خواهد کرد. این نه تنها الگوی نامناسب رفتاری برای همۀ آنها بوده، بلکه او را از یادگیری نکته‌ای از این ماجرا بازخواهد داشت، چرا که تحقیر او مانع این کار خواهد بود.
  • قرار ملاقات‌های بازی او را متوقف نکنید
    کودک‌تان برای توسعۀ مهارتهای دوستی بهتر نیاز به‌تمرین دارد. به‌مرور زمان، او یاد خواهد گرفت که چگونه به شیوه‌های مثبت‌تر با دیگران معاشرت کند. برای اینکه امور با سهولت بیشتری پیش برود، لازم است هوشیارتر و مشارکتی‌تر باشید.
  • همیشه در برابر درخواست‌های کودکتان تسلیم نشوید
    اطمینان حاصل کنید که با تسلیم شدن همیشگی در برابر خواسته‌های کودکتان، رفتار ریاست طلبانۀ او را تشویق نمی‌کنید. این الگویی است که بسیاری از والدین، موقعی که کودکان‌شان نوزاد هستند در آن درگیر شده و به‌مرور که کودکان بزرگتر می‌شوند واکنش‌هایشان را مناسب با سن آنها اصلاح نمی‌کنند.

نویسنده این مطلب :

خانم خوش بیانی

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما