نگاه دینی در مهدکودک یعنی اصولی ، که منجر به یک شخصیت متعادل، عقلانی، قوی، توانمند و لبریز از محبت می‌شود؛ اصولی که مبتنی بر آیات قرآن و روایات و فرمایشات بزرگان است. شخصیت بچه بعد از هفت سال آماده شکوفایی و مستعد رسیدن به فضایل عالی انسانی و رسیدن به بالاترین قدرت‌های روحی و لذائذ معنوی و در اوج آن لذت تقرب الی الله خواهد بود، و با اولین مواجهه با دین به آن علاقه‌مند خواهد شد، او هرچند در کودکی زیاد قرآن حفظ نکرده باشد، اما آماده پذیرش و عمل به قرآن شده است. اگر مهدکودک با نگاه دینی این است، طبعا از مهدکودکی که این نگاه را ندارد خیلی بهتر است و در تأمین سعادت دنیا و آخرت کودک موفق‌تر است.

اما اگر منظور از نگاه دینی، صرفا رعایت برخی ظواهر دینی و افزایش اطلاعات دینی کودک بدون توجه به اهداف اصلی و عمیق دین و مراحل رشد کودک-از جمله همین اصولی که عرض شد- باشد، خب این مهدکودک را، به نسبتی که آن اصول را رعایت می‌کند و اهداف عمیق دینی و انسانی را محقق می‌کند یا نمی‌کند، باید با مهدکودک‌های دیگر مقایسه کرد.

به عنوان مثال، اینکه یک خانم مربی چقدر قدرت خودکنترلی و مخالفت با دوست‌داشتنی‌ها(و به تعبیر دینی مخالفت با هوی و هوس) دارد-که بچه این مربی را می‌بیند و از او الگو می‌گیرد و از شخصیتش اثر می‌پذیرد- و چقدر می‌تواند به امیال بچه میدان بدهد و رفتارهای او را تحمل کند و با مدارا برخورد کند، خیلی مهم‌تر از این است که صرفا برخی ظواهر دینی خیلی خوب رعایت کند یا از محفوظات و اطلاعات دینی زیادی برخوردار باشد. البته کسانی که اهل بی‌بند و باری و شکستن حرمت‌ها و آداب باشند، طبعاً آدم‌های خودساخته‌ای نیستند و تحمل لازم برای دادن مدارا با بچه‌ها و رعایت آزادی بچه‌ها را هم ندارند.

البته از اثر صفا و نورانیت مربیان و حتی بچه‌ها بر یکدیگر نمی‌شود صرفنظر کرد. همانطور که بهداشت یک مهدکودک بر روی سلامت جسم کودکان اثر می‌گذارد، بهداشت معنوی و روانی مهدکودک هم بر روی سلامت روانی و معنوی کودکان اثر می‌گذارد. آدم‌های باصفا و نورانی در فضای اطراف خود اثرگذارند؛ و بالعکس. کسی که اهل صفا و جوان‌مردی و ادب و اهل تواضع به اهل‌بیت(ع) و خوبان عالم و اهل روضه و اشک برای امام حسین(ع) است، کسی که اهل یاد خدا و اولیاء خدا است، کسی که اهل رعایت حلال و حرام الهی و اهل پرهیز از مال حرام است، خب این آدم اگر مدتی در کنار یک کودک باشد، تا حدی اثر نورانی خودش را روی او می‌گذارد و بر طراوت و سلامت و رشد روحی بچه اثرگذار خواهد بود؛ و برعکس. خصوصا کودکان به دلیل تازگی و لطافت روحی‌شان و اینکه هنوز گرفتار حجاب آلودگی‌های دنیوی نشده‌اند، حساس‌تر و اثرپذیرتر هم هستند؛ همانطور که جسمشان نسبت به بهداشت و آلودگی‌ها حساس‌تر است. غیر از مربیان، کودکانی هم که والدینشان اهل حلال خوری و رعایت برخی مسائل نباشند، ممکن است اثر خوبی روی بچه‌های دیگر نداشته باشد.