دنیای کودک، دنیایی پر از راز و رمز است و تخیل و خیالپردازی کاراترین ابزار خلاقیت کودکان است که با آن، همه‌ی ناممکنها را ممکن ساخته و از آن در جهت رشد همه جانبه خود سود میبرند.

ولی متاسفانه اغلب ما بزرگترها از روی دلسوزی در بسیاری از موارد مانع رشد و شکوفایی خلاقیت کودکان میشویم. دلیل عمده این عمل ما نیز عدم آشناییمان با مقوله خلاقیت و اهمیت آن در زندگی آینده فرزندانمان است.

زمانی که ما خودمان آشنایی کافی با خلاقیت نداریم، مسلما نمیتوانیم آن را به درستی درکودکان تشخیص دهیم و بنابراین مانع از انجام کارهایی میشویم که به نظرمان معقول نیست و یا با عرف جامعه سازگاری زیادی ندارد. در واقع تمام سعی ما، پرورش کودکانی سر به زیر، آرام، مودب و منطقی است. ما میخواهیم فرزندانمان همانند ما بزرگترها فکر کنند و همان گونه که ما میخواهیم، رفتار کنند. و البته همه اینها یعنی کشتن خلاقیت در کودکان!

ولی باید توجه داشت که هر کودک یک موجود منحصر به فرد است و نگرش و طرز تلقی خاص خود را از دنیا دارد.

خلاقیت نیز یعنی کارهای جدید و منحصر به فرد. در واقع منشاء خلاقیت هم همین تفاوتها و تمایزات بین افراد است. بنابراین اگر ما سعی کنیم این تفاوتها را در کودکان بپذیریم، خلاقیت آنها نیز امکان رشد خواهد یافت ولی اگر به دنبال هماهنگ کردن آنها با جامعه باشیم، در واقع خلاقیت آنها را قربانی خواسته خود کرده ایم.

پس برای اینکه بتوانیم کودکانی خلاق پرورش دهیم، باید سعی کنیم ابتدا خلاقیت را در خودمان پرورش دهیم. بدیهی است که لازمه این کار نیز آشنایی با مقوله خلاقیت است.

خواندن مقالات و کتابهای خلاقیت، گذراندن دورههای آموزشی و استفاده از فایلهای صوتی و تصویری در زمینه تکنیکهای خلاقیت میتواند باعث ارتقاء سطح آگاهی ما نسبت به این مقوله شود. و ما را در پرورش اصولی خلاقیت در نسل آینده یاری دهد.