آموزش و تربیت فرزندان مسئولیت بسیار بزرگی است. مسئولیتی است که هر کسی به راحتی نمی‌تواند از عهده آن برآید.

پدر و مادر بودن یعنی تعهد به کودکان در یک مسیر طولانی. فردی که عهده‌دار تربیت است باید برای طولانی مدت یا به بیان بهتر برای همیشه و به طور عمیق احساس مسئولیت کند. والدین تا حد زیادی مسئول موفقیت‌ها، شکست‌ها، شغل و زندگی آینده کودکان هستند.

برخی از والدین تصور می‌کنند، وظیفه‌شان نشان دادن تمام جزئیات درستی‌ و نادرستی‌هاست، در حالی که این شیوه نه تنها کمکی به رشد فکری و ذهنی کودک نمی‌کند بلکه قدرت تصمیم‌گیری و تفکر صحیح را از آنها می‌گیرد. این دسته از والدین تصوری ثابت و پایدار از کودک در ذهن خود دارند و سعی می‌کنند وی را در این مسیر هدایت کنند. بزرگ‌ترین خطری که کودکان را در این زمینه تهدید می‌کند، برخورد با مشکلات و معضلات پیش‌بینی نشده است، در این زمان کودک یا نوجوان نمی‌تواند به درستی تصمیم بگیرد و ممکن است با حرکتی اشتباه آینده خود را به خطر بیندازد.

مهم‌ترین و اصلی‌ترین رفتاری که والدین نباید از آن غفلت کنند، این است که برای کودکشان زمان بگذارند، برای او کتاب بخوانند و او را به فکر کردن دعوت کنند. از او بخواهند رویاهایش را برایشان بازگو کند و تا حد ممکن در راستای تحقق این رویاها به او کمک کنند. کودکانی که به این شیوه تربیت می‌شوند، یاد می‌گیرند که در تمام مقاطع زندگی فکر کنند و بر اساس شرایط بهترین تصمیم را برای آینده خود بگیرند.