فوریه 24
بازدید : 1009
نظرات : بدون دیدگاه
اضطراب بچه مدرسه ای ها

کودکان در سنین پیش‌دبستان و دبستان مجبورند خود را با سبک زندگی جدید، دور بودن از خانواده و منبع دلبستگی برای بخشی از روز، هرروز رفتن به مدرسه برای مدت یک سال تحصیلی سازگار کنند. برخی از کودکان در هفته‌های نخست و حتی ماه‌های اولیه شروع مدرسه اضطراب و تنش شدید تجربه می‌کنند، مؤلفه اصلی […]

کودکان در سنین پیش‌دبستان و دبستان مجبورند خود را با سبک زندگی جدید، دور بودن از خانواده و منبع دلبستگی برای بخشی از روز، هرروز رفتن به مدرسه برای مدت یک سال تحصیلی سازگار کنند.

برخی از کودکان در هفته‌های نخست و حتی ماه‌های اولیه شروع مدرسه اضطراب و تنش شدید تجربه می‌کنند، مؤلفه اصلی اضطراب نگرانی است و کودکی که به‌طور مداوم نگران است، در مورد تجارب گذشته و حال احساس آزار و اذیت می‌کند و در مورد آنچه ممکن است در آینده رخ دهد مضطرب خواهد شد.

اگر کودک شما اجتناب از مدرسه دارد یا تشخیص اختلال اضطرابی دریافت کرده است او هرروز موقع رفتن به مدرسه استرس شدید دارد، که به لحاظ جسمانی و هیجانی تحت تأثیر قرار می‌گیرد و اگر اضطراب از مدرسه مزمن و شدید باشد، کودک احساس تنهایی و جدایی بودن از هم‌کلاسی‌هایش خواهد کرد و ممکن است در صورت آگاهی همکلاسی‌هایش از این مسئله او را مورد تمسخر قرار دهند که این مسئله باعث تشدید اوضاع و کاهش عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس او خواهد شد.

می‌توان با صبر و حمایت و درگیر کردن کودک در فرایند درمان بر اضطراب او غلبه کرد، به کودکتان بگویید که در مدرسه انتظار انجام چه‌کار‌هایی از آن‌ها می‌رود، به کودک خود اجازه دهید که اسباب‌بازی، عکس یا شی‌ء که مربوط به محیط خانه است را با خود به همراه ببرد و با کسب اجازه در پایه‌های تحصیلی پایین‌تر برای مدت کوتاهی همراه او در کلاس بمانید.

همیشه سر موقع او را به ایستگاه اتوبوس، سرویس تاکسی برسانید و کودکانتان را با امید و دل گرمی ترک کنید تا بتواند به دور بودن از شما عادت کند و هرگز با اعتراض و خرده‌گیری او را ترک نکنید همچنین او را ببوسید و او را ترک کنید و به کوکانتان مهارت‌های مقابله‌ای مناسب و اتکا به خود بودن از طریق تشویق او به بازی مستقل آموزش دهید.

در صورت تداوم اجتناب از مدرسه فوراً کمک‌های حرفه‌ای را برای او فراهم نمایید، هرگز به خاطر اضطراب سر کودکتان فریاد نکشید، او را تنبیه یا تحقیر و سرزنش نکنید، یا به اعضای خانواده، دوستان یا هر کس دیگر اجازه چنین کاری را ندهید.

به کودک خود و دیگر اعضای خانواده فنون آرمیدگی و تکنیک‌های خودیاری را برای غلبه بر اضطراب آموزش دهید، به کودکتان این امکان را دهید که احساسش را به شما بگوید، بدون قضاوت و داوری به او گوش دهید.

اگر والدین هراس یا اضطراب داشته باشند این مسئله با توجه به الگو گزینی و یادگیری مشاهده‌ای می‌تواند باعث یادگیری و اضطراب در کودکتان شود از این‌ رو باید والدین در این زمینه دقت و در صورت داشتن اضطراب یا هراس مورد درمان قرار گیرند.

کودکتان را حمایت کنید، ولی امکان ادامه رفتارش را به او ندهید برای مثال اجازه ندهید که با عصبانیت واکنش نشان دهد یا با تأمل از موقعیت‌ها اجتناب کند همچنین آرمیدگی، مدیریت استرس و راهبرد‌های مقابله را به او آموزش دهید. از این فنون برای خودتان نیز استفاده کنید و به همه اعضای خانواده نیز آموزش دهید.

کودکتان را به دعوت از دوستان برای بازی یا مهمانی تشویق کنید، او را وادار به این کار نکنید، ولی به‌تدریج به او کمک کنید که به دنیای بیرون قدم بگذارد همچنین او را به شرکت در باشگاه، گروه‌های ورزشی و فعالیت با همسالان تشویق کنید تا بتواند اعتمادبه‌نفس خود را به دست آورد و دوستان موردعلاقه‌اش را بیابد.

نویسنده این مطلب :

خانم خوش بیانی

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما