شاید مهمترین دلیلی كه والدین ترجیح می دهند كودك را به جای سپردن به مهد كودك یا پرستار بچه نزد اقوام بگذارند،اعتمادی است كه بستگان خود دارند.

والدین مطمئند كه كسی كه به فرزندشان غذا می دهد یا جایش را عوض می كند، سلامتی،آرامش و خوشحال بودن كودك برایش مهم است. همچنین ،پدر و مادر خصوصیات اخلاقی و حالات روحی شخصی كه قرار است از كودكشان نگهداری كند تا حدود زیادی می شناسند.  نگرانی  والدین هم از اینكه یك فرد غریبه ممكن است چیزهائی را به كودكشان آموزش دهد كه با آنچه كودك در خانه می بیند یا یاد می گیرد متفاوت باشد با سپردن فرزندشان به بستگان برطرف می شود. ضمن اینكه وقتی كودك در خانه خود یا بستگان است امنیتش بسیار بیشتر از زمانی است كه در یك محل غریبه است. ریسك سرما خوردگی یا عفونت های مختلف مانند عفونت گوش هم در كودكانی كه در خانه نگهداری می شوند،به مراتب كمتر از بچه هائی است كه به مهد كودك می روند.از نظر اقتصادی نیز هر چند كه به هر حال نزدیكانی كه از كودك نگهداری می كنند توقعاتی دارند،اما هزینه های كلی نهایتا كمتر خواهد بود. امروزه، به خصوص تا دوسالگی، نگهداری كودك در خانه بسیار توصیه می شود.

اما طبیعتا، نگهداری از كودك به وسیله بستگان، معایبی هم دارد. ارتباط عاطفی نزدیكی كه بین كودك و شخصی كه از او نگهداری می كند ممكن است مانع از این شود كه شما بتوانید از آن فرد انتظاراتی داشته باشید یا بخواهید كارهائی كه شما مایلید انجام دهد یا به روشی كه شما فكر می كنید صحیح است،رفتار كند. بخصوص اگر آن شخص مسن باشد، ممكن است نظرات شما در مورد تغذیه یا خواباندن كودك را اصلا قبول نداشته باشد. نكته منفی اینجاست كه كودك در این شرایط گیج می شود وضمنا ممكن است این مسائل روی رابطه شما با فامیلتان اثر منفی بگذارد. برای پیشگیری ،بهتر است از همان روز اول كه نگهداری از كودك را به فرد فامیل می سپارید، خواسته های خودتان و روش هائی كه دوست دارید اعمال شوند را به وضوح مطرح كنید و در مورد آنها با او به توافق برسید. مشكل دیگر این لست كه ممكن است شما پیشنهاد پرداخت مبلغی را، دوستانه،بكنید اما معمولا بستگان از قبول این پیشنهاد سر باز می زنند در حالیكه قلبا مایلند مبلغی بابت كاری كه برایتان انجام می دهند دریافت كنند و چون در قبال پرداخت هیچ ،كار می كنند ناخودآگاه آن طور كه باید و شاید با دلسوزی و دقت از فرزندتان نگهداری نمی كنند.البته ممكن است در بسیاری از خانواده ها چنین مسائلی هرگز پیش نیاید اما مواردی هم دیده شده كه در نهایت،والدین به این نتجه رسیده اند كه بهتر می بود این مسئولیت را به افراد غریبه می سپرند تا بتوانند توقعاتی هم داشته باشند.

ضمنا در مقایسه با یك فرد مسن(مثلا مادر یا مادر شوهرتان یا هر فامیل سالخورده دیگری) یك فرد جوان ،هر چند غریبه، انرژی بیشتری برای انجام كارها دارد.دویدن،ورجه وورجه كردن و سرك كشیدن یك كودك نوپا،افراد مسن را واقعا خسته می كند. بچه های دو ،سه و چهار ساله واقعا فعالند و برای رشد و اجتماعی شدن نیاز به این فعالیتهای زیاد دارند و لازم است كه فردی كه از آنها نگهداری می كند مانع فعالیتشان نشود و ضمنا مراقب امنیتشان هم باشد.

 نهایتا شما هستید كه باید با در نظر گرفتن منافع و معایب كوتاه مدت و بلند مدت سپردن فرزندتان به اقوام، تصمیم بگیرید او را به مهدكودك ،پرستار بچه یا بستگان بسپارید. بعضی از والدین ترجیح می دهند بعد از دو سالگی، نگهداری از كودك را به مهد كودك یا پرستار بچه واگذار كنند.