اطلاع رسانی و آگاهی بخشی از جمله اقدامات پيش گيرانه و اساسی در جلوگيری از بروز معلوليت هاست.

فلج مغزی يک اصطلاح چتر مانند است برای توصيف يک گروه بيماريهای مزمن كه در سالهای اول تولد ظاهر می شود و ناشی از نقص و تنزل حركات كه در طول زمان بهتر نمی گردد بكار می رود. اين بيماری ها با نقص رشد و يا تخريب حركات برای كنترل حركت در مغز همراه است. فلج مغزی به معنای معمولی كلمه يک بيماری به حساب نمي آيد. فلج مغزی واگير نيست، پيشرفت نمی كند و درمانی غير از توانبخشی نيز ندارد. با وجود اين كه اغلب تصور می شودكه اين يک شكل حركتی است كه بر اثر آسيب های مغزی زمان تولد ناشی می شود، اما واقع امر اين است كه مكانيسم آن خيلی پيچيده تر می باشد.

به منظور استفاده های عملی، ميتوان فلج مغزی را سندرمی دانست كه دارای علائمی از قبيل:

ناهنجاری هاي حركتی، ناهنجاری های روانی، تشنج، اختلال های رفتاری ناشی از آسيب مغزی می باشد، دانست. اين علائم ممكن است آن قدر خفيف باشد كه تشخيصشان با اشكال صورت گيرد و يا آن قدر عميق باشد كه فرد بطور كامل زمين گير شود.

عوامل قبل از تولد

• عفونت ها
• بيماری هايی نظير سرخجه و انگل ها
• كم اكسيژنی يا نرسيدن اكسيژن به مادر
• خونريزی های غير عادی مادر به خصوص در ماه های اوليه
• مسموميت غذايی، دارويی، خوردن قرص های آرام بخش
• حاملگی های متعدد و پشت سرهم

عوامل حين تولد

• كم اكسيژنی نوزاد يا نرسيدن اكسيژن به مغز نوزاد، و انسداد ريه ها
• ضربه های وارده به سر نوزاد، تصادفات و حوادث مختلف
• كاهش فشار خون مادر
• استفاده از فورسپس
• سزارين
• زايمان های سخت

علل بعد از تولد

• ضربه و تصادفات
• زخم ها و كوفتگی هايی كه در ارتباط با مغز هستند
• له شدگی مغز (له شدن بافت ها و خونريزی های داخلی)
• مننژيت (ورم پرده ی مغز و مايع درون مغزی)
• آنسفاليت (عارضه ی مغزی، التهاب مغزی)
• مسموميت ها