تنبلی، پدیدهای آزار دهنده و مانعی برای رسیدن به اهداف است. این پدیده میتواند از همان دوران کودکی در وجود افراد رخنه کرده و تبدیل به یک عادت همیشگی شود. براین اساس لازم است ریشههای بروز این مشکل و نیز روشهای پیشگیری و بر طرف سازی آن را فراگیریم تا بتوانیم کودکانی فعّال و پویا […]
تنبلی، پدیدهای آزار دهنده و مانعی برای رسیدن به اهداف است. این پدیده میتواند از همان دوران کودکی در وجود افراد رخنه کرده و تبدیل به یک عادت همیشگی شود. براین اساس لازم است ریشههای بروز این مشکل و نیز روشهای پیشگیری و بر طرف سازی آن را فراگیریم تا بتوانیم کودکانی فعّال و پویا تربیت کنیم.
برکارهای کودک نظارت کنید. کاری را که از کودکتان خواستهاید، به قدری دنبال کنید تا آن را انجام دهد. عدم نظارت والدین باعث تنبلی و کوتاهی کودک در انجام وظایفش میگردد. همچنین باید آن را تا آخر پیگیری کنید تا انجام دهد و گرنه اگر وسط کار او را به حال خود رها کنید و او دستور شما را انجام ندهد، سهل انگاری را خواهد آموخت.
کودکان آمادگی تخیل را دارند و گاهی در طول روز در عالم خیال و تصورات به سر میبرند و توجهی به محیط اطراف خود ندارند. این تخیل و خیال پردازی تا وقتی که به زندگی عادی آنها لطمه وارد نکند، طبیعی میباشد. یادآوری اشتباهات مکرر کودک و سرزنش به خاطر کوتاهی یا اشتباه مساوی است با تنفر او از انجام کارهایی که شما بر دوش او میگذارید. از سرزنش کردن او خودداری کنید، همچنین باید دقت کنید زمانی که شما کاری را از او میخواهید، متوجه حرفها و صحبتهای شما باشد و دستور شما را کاملا متوجه شود.
امام على(علیهالسلام) فرموده است: «الاِفْراطُ فِى الْمَلامَةِ یَشُبُّ نیرانَ اللَّجاجِ؛ زیاده روى در سرزنش کردن، آتش لجاجت را شعله ور مىسازد.»
خیلی از والدین معتقدند که بچه بیشتر از توضیح شنیدن، نیازمند تحکم و قانون پذیری است. این درست که شما باید چهارچوب های رفتاری را به فرزندتان بیاموزید اما واقعیت این است که بچه ها وقتی توضیحات شما را برای وضع یک قانون می شنوند، عملکرد و همکاری بهتری دارند.
بگذارید پیامدهای طبیعی رفتار کودک رخ دهد و بیش از حد او را نجات ندهید چرا که کودک بعد از مدتی به موجودی تنبل و تن پرور تبدیل می شود؛ مثلا اگر کودک شما حوله خیسش را پس از حمام آویزان نکرده است، بگذارید روز بعد با حوله خیس مواجه شود.
ضعف اعتماد به نفس، میتواند به صورت تنبلی در کودک بروز پیدا کند. برای مثال؛ کودکی که خجالتی است و توان حضور در جمع را ندارد، ممکن است برای مراجعه به مغازه سرکوچه و خرید صبحانه مشکل داشته باشد یا دستور خرید نان را از ناحیه مادر اطاعت نکند. بنابراین باید اعتماد به نفس کودک را ارتقاء داد و به دنبال ریشهیابی دقیق مشکل بود. وجود مشکل بدنی و ضعف جسمی هم میتواند چنین رفتاری را نشان دهد.