رابطه عاطفی، آرام کنندۀ گریه های کودک

بسیاری از مواقع پیش می آید که پدر و مادر کودک را از چیزی که برای او ضرر خاصی ندارد، منع می کنند، در این هنگام واکنش کودک گریه کردن است. منع کردن بی دلیل کودک اشتباهی است که والدین دچار آن می شوند. اما اشتباه اصلی زمانی است که با گریه کردن کودک پدر […]

بسیاری از مواقع پیش می آید که پدر و مادر کودک را از چیزی که برای او ضرر خاصی ندارد، منع می کنند، در این هنگام واکنش کودک گریه کردن است. منع کردن بی دلیل کودک اشتباهی است که والدین دچار آن می شوند. اما اشتباه اصلی زمانی است که با گریه کردن کودک پدر و مادر از حرف خود کوتاه می آیند و خواسته ی کودک را برآورده می کنند.

 

وقتی اولین بارها این اتفاق می‌افتد کودک می‌آموزد که لجاجت کردن با چاشنی سر و صدا و گریه، راه مناسبی برای رسیدن به خواسته‌هاست. تا اینکه بعد از مدتی دیگر راهی بهتر از این نخواهد شناخت. شما باید برای کودکتان توضیح دهید که گریه کردن او تاثیری در تصمیم شما ندارد و سپس هر چه او اصرار کرد شما حتی در حالت آرامش خود نیز تغییری ندهید.

 

برای این که کودک شما دچار این رفتار نشود باید به چند نکته توجه داشته باشید:

۱- هرگز به خاطر بی حوصلگی یا تنبلی، او را از چیزی که برایش ضرری ندارد، محروم نکنید.

۲- اگر تشخیص دادید چیزی را نباید در اختیار او بگذارید یا کاری را نباید برایش انجام دهید، با اصرار و گریه او نباید بی‌حوصله شوید و حرفش را گوش کنید.

۳- اگر می‌خواهید از حرف خود برگردید باید راهی انتخاب کنید که کودک متوجه شود به خاطر گریه او از تصمیم خود برنگشته‌اید.

 

مهم ترين كار در بر طرف كردن مشكلات رفتاری كودكان، بر قرار كردن ارتباط عاطفی با كودک می باشد. ممكن است بگویید هر مادری فرزند خود را دوست دارد و به او عشق می ورزد، بله اين مطلب درست است اما منظور رعايت كردن نكات ريزی است كه ممكن است از ديد شما مخفی بماند.

برای اينكه بهتر به اهميت اين ارتباط پی ببريد، مثالی برای شما ذكر می كنم، تصور كنيد نخی را به يک ماشين اسباب بازی بسته ايد و با اين نخ قصد داريد اين ماشين را جا به جا كنيد؛ تا زمانی كه اتصال نخ به ماشين بر قرار است، شما به راحتی ماشين را جا به جا می كنيد، ناگهان نخ پاره می شود؛ هر چه انرژی وارد می كنيد فايده ای ندارد، چرا كه اتصال شما با ماشين قطع شده است.

دقيقاً ايجاد ارتباط عاطفی با كودک، نقش اين نخ را بازی می كند، نقش پلی بين شما و كودكتان را دارد. تا زمانی اين پل بين شما و كودک ايجاد نشده است، تلاش های تربيتی شما فايده ای ندارد و به هيچ نتيجه ای نمی رسد. پس در اولين گام بايد تلاش كنيد كه اين پل بين شما و كودكتان بر قرار شود.

 

به پیشنهادات ذیر توجه کنید:

1- با كيفيت ترين زمانی را كه در آن حوصله ارتباط و بازی با كودک خود را داريد انتخاب كنيد.

2- با كودک خود گفتگو كنيد و همراه او بازی مورد علاقه اش را انتخاب كنيد.

3- در طول روز در طول زمانی كه در بند يک انتخاب كرده ايد با كودک خود حداقل یک ساعت بازي كنيد. (شايد اين مطالب به نظر شما ساده بيايد اما در حل مشكلات كودكان اين تكنيک كارايی زيادی دارد)

 

با توجّه به موقعيّتی كه او اقدام به جيغ زدن می كند، سعی نماييد در برخی از مواقع از روش محروم سازی به جای تنبيه كلامی و رفتاری برای كاهش رفتار نادرست فرزند خود بهره گيريد. به اين صورت كه پس از اقدام وی به جيغ زدن، به او اجازه ندهيد با اسباب بازی، بازی نمايد. به او توضيح دهيد كه چرا او را از اسباب بازی هايش محروم كرديد. او را از اسباب بازی هايش دور كنيد تا مهلت يابد كه دريابد چرا او را از اسباب بازی هايش، دور نموده ايد. (برای مدت زياد او را از اسباب بازی ها دور نكنيد؛ زيرا در اين صورت فراموش می كند كه چرا چنين رفتاری با او داشته ايد). به وی بگوييد كه اگر به شما قول دهد كه ديگر اين كار را تكرار نكند او را به محل بازی باز می گردانيد.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما