حد و حدود شرعی قبل از بلوغ

علی رغم این که در اسلام به محبت کردن، نوازش کردن و بوسیدن بچه ها سفارش شده، اما این رفتار، پس از سن معین، از سوی افراد نامحرم منع می شود. با این که در هیچ روایتی ندیده ایم که دختر بچه ها پیش از سن بلوغ، به حجاب و پوشش مخصوص وادار شده باشند […]

علی رغم این که در اسلام به محبت کردن، نوازش کردن و بوسیدن بچه ها سفارش شده، اما این رفتار، پس از سن معین، از سوی افراد نامحرم منع می شود. با این که در هیچ روایتی ندیده ایم که دختر بچه ها پیش از سن بلوغ، به حجاب و پوشش مخصوص وادار شده باشند ، یا روایتی که حضور دختر بچه ها را در برابر مردان یا پسران، منع کرده باشد، اما روابطی مثل : بوسیدن ودر آغوش گرفتن آن ها از سوی نامحرمان، منع شده است.

 

«احمد کاهلی از امام صادق(ع) پرسید:دختر بچه نامحرمی، خود را در آغوش من می اندازد و من او را بلند می کنم و می بوسم، حکمش چیست؟ امام (ع) پاسخ دادند: اگر دختر شش ساله شد، او را روی پای خود ننشان» (کافی ،ج5 ،ص533).

 

«علی (ع) پیش محمد ابن ابراهیم بود، او شوهر فاطمه دختر امام حسین (ع) می باشد، و محمد بن ابراهیم دختری داشت که لباس پوشیده بود و پیش مردان می آمد و آن ها، او را در آغوش می گرفتند، وقتی پیش امام (ع) آمد، حضرت با دستش او را از خود دور نمود؛ و فرمود زمانی که دختر شش ساله شد، مردی که نامحرم است او را نبوسد و یا او را فشار ندهد» (وسایل الشیعه ،ج20 ،ص231).

 

«وقتی دختر بچه شش ساله شد، برای شما جایز نیست که اورا ببوسید» (کافی ،ج5 ،ص533).

«وقتی دختر بچه ای به شش سالگی رسید، جایز نیست که پسر بچه، او را ببوسید و هنگامی که پسر از هفت سالگی گذشت، جایز نیست که زن (نامحرم ) او را ببوسد» ( من‏لایحضره‏الفقیه ،ج3 ،ص437).

 

گاهی اوقات، کودکان، برای کشف بدن خود با آلت خود بازی می کند، این امر برای آنها لذت بخش است، لذا کودک به این عمل تکرار می کند. والدین نباید چنین برداشت کنند که بازی با آلت تناسلی اش، امری طبیعی است و در این زمینه اقدامی نکنند؛ بلکه باید احساس وظیفه کنند و با توجه به آثار نامطلوب آن، در صدد پیشگیری از تکرار آن بر آیند. این کشف می تواند او را به لغزش و انحراف کشاند و یا در مسیر غلطی از ارضا قرارش دهد.

 

بی‌توجهی و بی‌اعتنایی در برابر اعمال و رفتار پسندیده موجب دلسردی و کم‌شدن شوق به نیکی می‌شود و بالعکس قدردانی از کارهای نیک و شایسته افراد، آنان را در مسیر رشد و تکامل قرار می‌دهد. تشویق باعث می‌شود افراد فعالیت را با رغبت و لذت بیشتری انجام دهند و وقتی کاری با لذت و شادی همراه باشد، فعالیت ذهن را بالا می‌برد و انسان را دیرتر خسته می‌سازد.

 

همچنین تشویق قدرت فراگیری ذهن را به وسیله اعمال لذت‌بخش افزایش می‌دهد و آن‌چه در آن حالت آموخته شده ماندگارتر می‌شود و دیرتر از یاد می‌رود. بنابراین می‌توان گفت که تشویق و ترغیب انگیزه مناسبی برای یادگیری است. پس والدین موظفند تا جایی که ممکن است، خویش را کنترل کنند و تا آن‌جا که می‌شود، تشویق و ترغیب را جایگزین تنبیه و بداخلاقی نمایند.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما