پسربچهها یک مکانیسم دفاعی دارند که به آن برونیسازی کردن میگویند. به این معنا که اگر یک مشکل روانشناختی داشته باشند معمولا با درگیر شدن با محیط سعی میکنند آن مشکل را برطرف کنند یا هیجان منفی را کم کنند. در دخترها بیشتر به این صورت است که آنها را درونیسازی میکنند. سه عامل […]
پسربچهها یک مکانیسم دفاعی دارند که به آن برونیسازی کردن میگویند. به این معنا که اگر یک مشکل روانشناختی داشته باشند معمولا با درگیر شدن با محیط سعی میکنند آن مشکل را برطرف کنند یا هیجان منفی را کم کنند. در دخترها بیشتر به این صورت است که آنها را درونیسازی میکنند.
سه عامل وجود دارد که در بیماریها باید به آن توجه شود؛ یکی رفتار انفعالی جدی است که در آن کودک کاری به کسی ندارد و برای خودش بازی میکند، دوم رفتار پرخاشگرانه و دیگری رفتار وسواسگونه است. اگر این 3 نوع رفتار در کودکان مشاهده شود باید حتما با مشاور مشورت شود تا بررسی انجام و اطمینان حاصل شود که مسئله خاصی وجود ندارد. والدین باید توجه داشته باشند که هرکدام از این رفتارها باید در مدت طولانی با کودک همراه باشد تا نیاز به بررسی داشته باشد اما به طور کلی علل و درمان متفاوتی برای این نوع رفتار وجود دارد.
عامل دیگر میتواند جلب کردن توجه منفی باشد. بیتوجهی والدین میتواند برای کودکان تولید خشم کند و در این صورت رفتارهای ناسازگارانهای از خود نشان میدهند. وقتی چنین رفتاری بروز میکند والدین مجبورند به آن رفتار توجه کنند. به این ترتیب کودک توجهی را که ندارد از این طریق کسب میکند و در او تقویت میشود.
کودک باید بیاموزد که از كلمات برای بيان احساسات منفی اش استفاده كند. به كودک ياد بدهيم در زمان مناسب بگويد «الان عصبانی هستم!» وقتی كـودک بتواند احساسات خود را مستقيماً و مانند افراد بالغ بيان كند، شیوه كتک زدن به تدريج متوقف می شود.
زدن یک واکنش نابالغانه است که در بین بچه های دو تا 4 سال شایع است اما می توانید با آموزش های صحیح به آن ها یاد بدهید که رفتارهای جایگزین داشته باشند. وقتی بچه ای را می زند به او نزدیک شوید، به چشم هایش نگاه کنید و به او بگویید کسی را نمی زنی. با صدای بلند و قاطع بگویید اما عصبانی نشوید.
وقتی که با عروسک هایش بازی می کند به او بگویید که چقدر خوب است كه با مهربانی با عروسک هايت بازی می كنی. این عبارت را به اضافه ی اسمش مرتب تکرار کنید. می توانید به او بگویید مثلاً مریم بچه ها را دوست دارد و با آن ها مهربان است. وقتی می خواهد بازی کند حد و حریم بازی را مشخص کنید مثلاً اگر دو تا بچه با هم بازی می کنند به او بگویید یک بار تو و یک بار دوستت. وقتی با بچه ها آرام بازی می کند او را تشویق کنید و بگوئید چقدر خوب و قشنگ که با بچه ها بازی می کنید.
از رفتار زدن خود و پدرش برای به کُرسی نشاندن حرفتان استفاده نکنید. با او بازی کنید به این شکل که می خواهد چیزی را بزند اما خودش را کنترل می کند و به خودش می گوید من کسی را نمی زنم و من با دوستانم مهربانم. به این ترتیب و با این روش ها می توانید به مرور این عادت را کم کنید و یا از بین ببرید.