تربیت عبادی کودکان اهمیت خاصی در نظام آموزشی و تربیتی اسلام دارد. بسیاری از افرادی که در بزرگسالی نسبت به عبادات سستی از خود نشان می‌دهند، بی‌اعتقاد بـه دین و تکالیف دینی نـیستند، بـلکه عواملی چون بی‌توجهی و یا عدم تقید والدین نسبت به انجام به موقع تکالیف عبادی، عدم ورزیدگی کودکان در انجام عبادات […]
تربیت عبادی کودکان اهمیت خاصی در نظام آموزشی و تربیتی اسلام دارد. بسیاری از افرادی که در بزرگسالی نسبت به عبادات سستی از خود نشان می‌دهند، بی‌اعتقاد بـه دین و تکالیف دینی نـیستند، بـلکه عواملی چون بی‌توجهی و یا عدم تقید والدین نسبت به انجام به موقع تکالیف عبادی، عدم ورزیدگی کودکان در انجام عبادات در کودکی و ناآگاهی آنان از فلسفه و اهمیّت عبادات، در این زمینه نقش دارند.
تاکنون نـظام آموزشی ما عملا نتوانسته است این آمادگی را در دانش‌آموزان برای رفع این مشکل ایجاد کند. برای رفع این مشکل، ضروری است پیش از سن تکلیف، کودکان با اعمال و تکالیف عبادی، فلسفه و فواید اعـمال عـبادی متناسب با دوره کودکی آشنا شوند. والدین و مربیان به عنوان مسئولان اصلی تربیت، باید زمینه فراگیری و انجام برخی از مسائل دینی را برای کودکان فراهم نمایند.
بر اساس آیات و روایات، فلسفۀ وجودی انسان رسیدن به سعادت و قرب الهی است. بدین منظور، دین اسلام برنامه‌های جامع و کاملی در قـالب تـربیت دیـنی در بردارد.از جملۀ این برنامه‌ها، «عـبادت و بـندگی» اسـت. عبادت یکی از نیازهای واقعی و اساسی است که ریشه در اعماق جان و فطرت بشر دارد و اسلام آن را به منزلۀ یک برنامۀ جامع تربیتی برای پرورش و تـکامل روح و روان انـسان بـرنامه‌ریزی کرده است.
تربیت دینی مفهومی عام است کـه شـامل حوزه‌های مختلفی همچون تربیت عقلانی، سیاسی، اجتماعی، جنسی، عاطفی، اعتقادی،اخلاقی و عبادی می‌باشد. تربیت دینی «عبارت است از مجموعه اعـمال عـمدی و هـدفدار، به منظور آموزش گزاره‌های معتبر یک دین به افراد دیـگر؛ به نحوی که آن افراد در عمل و نظر به آن آموزه‌ها متعهد و پایبند گردند»
یکی از مهم‌ترین ابعاد تربیت دینی در دورۀ کـودکی، تـربیت عـبادی است. این نوع تربیت که شامل پرورش بعد معنوی و ایجاد زمینۀ ارتـباط بـا خداوند است، بسیار مورد تأکید پیشوایان دینی علیهم السّلام می‌باشد.«آموزش عبادات به مـتربیان و مـتعهد کـردن آنان به انجام آن ها»می‌داند.
به طور کلی، تربیت عبادی بعدی از تـربیت دیـنی اسـت که متربّی را با اعمال و تکالیف عبادی آشنا، و آنان را با انگیزۀ راسخ، مکلّف به انـجام آن مـی‌کند.
- حال این پرسش مطرح است که چه کنیم تـا فـرزندانمان مـؤمن، متعهّد و عامل به تعالیم دینی و تکالیف عبادی رشد کنند؟
برای پاسخ به این پرسش سـه محور اساسی وجود دارد:
الف) ضرورت تربیت عبادی کودکان در دوران خردسالی؛
ب) ضرورت بیان فـلسفۀ اعـمال عـبادی در حد درک کودکان؛
ج) مسئولیت و محدودۀ زمانی والدین در تعلیم و تربیت مسائل دینی و عبادی کودکان.
بـحث تربیت عبادی یکی از مهم‌ترین مسائل در محافل علمی و آموزشی در جامعۀ دینی است، که توجه بـسیاری از پدران و مـادران دین‌مدار و مربیان متعهّد و دل‌سوز را به خود جلب کرده است. از سوی دیگر، تربیت عـبادی دنـباله و مـکمّل تربیت اعتقادی است و تربیت اعتقادی بدون آن بار ارزشی ندارد؛ زیرا لازمۀ شناخت یک دیـن، عـمل به آموزه‌های آن است.
نویسنده این مطلب :
