تربیت، دارای هشت زمینه است. به عبارت دیگر، هشت نوع تربیت داریم: تربیت دینی، تربیت اخلاقی، تربیت عرفانی، تربیت اجتماعی، تربیت جنسی، تربیت عاطفی، تربیت عقلانی و تربیت بدنی. مقصود ما از تربیت معنوی، تربیت جامعی است که در برگیرنده تربیت دینی، اخلاقی و عرفانی است. آغاز پیدایش حس مذهبی در کودکان معمولاً مربوط […]
تربیت، دارای هشت زمینه است. به عبارت دیگر، هشت نوع تربیت داریم:
تربیت دینی، تربیت اخلاقی، تربیت عرفانی، تربیت اجتماعی، تربیت جنسی، تربیت عاطفی، تربیت عقلانی و تربیت بدنی. مقصود ما از تربیت معنوی، تربیت جامعی است که در برگیرنده تربیت دینی، اخلاقی و عرفانی است.
آغاز پیدایش حس مذهبی در کودکان معمولاً مربوط به ماه‌های قبل از چهار سالگی و حتی در برخی از کودکان از سنین دو یا سه سالگی هم دیده می‌شود که با افزایش سن، این حس علنی می‌شود و در سن شش سالگی به وضوح تظاهرات مذهبی در کودکان را می‌توان مشاهده کرد. اما برای تربیت معنوی کودک، والدین قبل از تولد کودک بایستی زمینه‌ساز این مسئله شوند.
نقش الگو ها در رنگ دادن تربیت معنوی کودک سرنوشت‌ساز است. در انتخاب الگوی تربیتی، خود والدین اولین الگوی کودکان در تربیت معنوی هستند. نقش عملی والدین به عنوان یک الگو برای تربیت معنوی کودک کارسازترین روش است و رفتار مذهبی و تربیت کودک به میزان علاقه و شایستگی و میزان درک و فهم والدین و نوع رفتار و موضع‌گیری آن‌ها بستگی دارد. تربیت معنوی کودک بسیار حساس است و بایستی به صورت غیر مستقیم و جذاب صورت بگیرد تا کودک، لذت و شیرینی معنویت را در زندگی خویش احساس کند و خود مشتاق انجام اعمال دینی شود
نویسنده این مطلب :
