بحران اولين نوزاد، بحران جدي اي است، فشار رواني زناشويي اي كه بچه همراه خود دارد، غالبا مربوط به تقابل دقيق انتظارات همسران نسبت به سرپرستي مشترك بچه و واقعيت هاي تقسيم مسئوليت ها پيش بيني نشده است. الگوي ديروز مبني بر اينكه وظيفه شوهر پول در آوردن است و وظيفه زن نگهداري از بچه ها، امروز براي بيشترزن وشوهرها واقعيت ندارد، چرا كه اكثر مادران با داشتن بچه هاي كوچك شاغل هستند. كمتر زن و شوهري زندگي خود را با توافق بر دنبال كردن قالب زندگي مامان و بابا كه سي سال پيش غالب بود شروع مي كنند.

فواید تک فرزندی

فایده آشکار داشتن يک فرزند این است که با داشتن خانواده ي کوچکتر، هزینه ها کاهش می‌یابد. البته صرف کردن وقت زیاد و دادن هدایای بسیار به تک فرزند، او را در معرض خطر داشتن انتظارات بالا قرار میدهد. فایده ي آشکار دیگر تک فرزند داشتن، وجود سکوت و آرامش در خانه است. زیرا چند نفر درگیر در جنگ و دعوای شدید خواهر برادری وجود ندارند. انگیزه ی اکثر والدین از داشتن تک فرزند، فراهم کردن امکانات و رفاه مالی برای آنان است در حالی که فرزندشان از تجربه ی رابطه با خواهر و برادر محروم می گردد.

معایب تک فرزندی

کودکان هزاران مذاکره را از طریق نزاع و دعوا با خواهر و برادرها یاد می گیرند و از عهده ي مهارت های بحث کردن و حل کردن مشکل برمی آیند. بنابراین مهم است تا می توانید فرصت های زیادی را برای کودکتان فراهم کنید تا با همسن و سالانش تعامل داشته باشد. تک فرزندها اغلب تنها هستند و احتمالا مهارت های بین شخصی را که از طریق ارتباط با دیگران کسب می شود، ندارند.

تک فرزندها اغلب عنوان می‌کنند که چقدر خوب میشد اگر یک خواهر یا برادر داشتند و تنها نبودند! زیرا اگر یک اتفاق بد، هم برای پدر و هم برای مادرشان بیافتد کجا می توانند فشار بیشتری برای زندگی کنند؟! احتمالا کسب موفقیت به او می آید و مجبور می شود مصلح خانواده باشد زیرا هیچ کس دیگری غیر از او نیست.

انگیزهي اکثر والدین از داشتن تک فرزند، فراهم کردن امکانات و رفاه مالی برای آنان است در حالی که فرزندشان از تجربه ي رابطه با خواهر و برادر محروم می گردد و هیچ کجا نخواهد توانست آن را جبران کند. زیرا وی در بزرگسالی فردی تنها خواهد بود و فرزندانش نیز خاله، دایی، عمه و عمو نخواهد داشت. اکثر والدین خواهر و برادرهایی را در زندگی خود تجربه کرده اند و شما والدین باید بدانید که گذشت ها و فداکاری هایی را که در زندگیشان انجام می دهید، مدیون رابطه با خواهر و برادرهای خود هستید.

پس باید بیاندیشید، شما نمی توانید تنها به بهای رفاه بیشتر فرزندتان درباره ي تجارب مهم زندگی اش تصمیم بگیرید تصمیمی که تمام روابط و زندگی آینده ي وی را تحت تاثیر قرار میدهد. خانواده کم فرزند و فرزندان اول به خصوص تک فرزند، افرادی حمایت گر و تشویق کننده دیگران هستند و در قبال خود و خانواده و دیگران احساس مسوولیت می کنند.

به دلیل وابستگی بین فردی کم، وقت کمتری را با دوستان سپری می کنند و دوستی های آن ها محدود ولی عمیق است. آن ها افراد وابسته ای نیستند ولی در روابط محتاطانه عمل می کنند. البته بعضی مقالات برخلاف این قضیه نشان می دهند این افراد مهارت های ارتباطی ضعیفی درخصوص همسالان خود دارند که البته با افزایش سن برطرف می شود. در ضمن این افراد گرایش به بازیهای انفرادی دارند و بیشتر پای تلویزیون و رایانه هستند و به انزوا و گوشه گیری تمایل دارند.

همچنین به دلیل وابستگی زیاد به والدین، دچار اضطراب جدایی هستند که مخصوصا در زمان مدرسه و جدا نشدن راحت از والد خود را نشان میدهد. در ضمن این کودکان به دلیل حس نکردن بازی و رقابت و دعوا با برادر و خواهرهای خود و یاد نگرفتن مدیریت اینگونه هیجان ها، از لحاظ مراتب رشد روانی- اجتماعی و شکل گیری شخصیت ممکن است شخصیت ضعیف و شکنندهای داشته باشند و نتوانند فشارهای روانی را تحمل کنند و گاهی دچار سرخوردگی اجتماعی شوند زیرا همیشه از والدین حمایت و تایید گرفته اند ولی اجتماع با زبان دیگری با آن ها برخورد می کند.

همچنین حساسیت بیش از حد والدین به رفتار و گفتار تک فرزندان ممکن است آن ها را توجه طلب و انحصار طلب بار بیاورد و خانواده را فرزندسالار کند. تک فرزندها احتماال غالبا نه همه، خودخواه، خودمحور، سلطه جو، کم طاقت تر و کم تحمل ترهستند. آن ها به دلیل رسیدگي بیش از حد والدین، سازش، تعامل، گذشت، همیاري و ُعد انساني و اخلاقي همکاري را یاد نگرفته اند و به آن ها به دلیل ورز نیامدن در یک محیط رقابتی با سایر فرزندان احتمالا رشد نایافته تر است. ضربه عاطفي و اضطراب آن ها نیز به دلیل از دست دادن یکي از والدین یا هر 2 خیلي سنگین تر است و در آن شرایط تنهایي و بي پناهي آزارشان ميدهد که البته باز تمام این مصدایق به روش تربیتی خانواده و شخصیت فرد نیز بستگی دارد.