حریم خصوصی…

افرادی که برای جسم خود ارزش و احترام قائل‌اند، کمتر احتمال دارد مورد سوءاستفاده قرار بگیرند؛ لذا والدین باید این مفهوم را در فرزندان خود تقویت کنند که بدن آنها به خودشان تعلق دارد و بچه‌ها با این کار برای جسم خود احترام قائل خواهند شد.   درباره رشد مناسب بدن فرزندان صحبت و سلامت […]

افرادی که برای جسم خود ارزش و احترام قائل‌اند، کمتر احتمال دارد مورد سوءاستفاده قرار بگیرند؛ لذا والدین باید این مفهوم را در فرزندان خود تقویت کنند که بدن آنها به خودشان تعلق دارد و بچه‌ها با این کار برای جسم خود احترام قائل خواهند شد.

 

درباره رشد مناسب بدن فرزندان صحبت و سلامت جسمی ‌او را تحسین کنید و در ضمن از این جملات استفاده کنید: “به به! ببین چقدر تمیز شدی. چه بدن سالمی ‌داری! حالا یادت باشد که بدن تو خصوصی است و کسی نباید از تو بخواهد که به قسمت‌های خصوصی بدن تو نگاه کند یا به آنها دست بزند. به غیر از مامان و بابا هنگام حمام یا وقتی که بخواهند از سلامت بدنت آگاه شوند و پزشک وقتی که بخواهد تو را معاینه کند؛ در حضور پدر و مادر. قسمت‌های خصوصی بدنت آن قسمت‌هایی است که با لباس شنا پوشانده می‌شود.”

 

والدین باید تفاوت میان “خصوصی” و “راز” را برای فرزندان خود توضیح دهند متجاوزان نزدیک، از قربانی خود می‌خواهند که این مسئله را مانند یک راز نزد خود نگه دارد و همین امر باعث ادامه یافتن سوءاستفاده و آسیب بیشتر برای کودک می‌شود.

 

«رازداری» در مورد سوءاستفاده جنسی، داستان مشترک بیشتر کودکان بیگناه و معصوم در سرتاسر دنیاست. گاهی این راز هیچ‌وقت فاش نمی‌شود و گاهی هم در زمان بزرگسالی در جلسات روان‌درمانی از خاطرات واپس رانده‌شده فرد بیرون می‌آید. این رازی است که کودکان به‌دلایل زیادی به افشاکردنش تمایلی ندارند. گفت‌ و گو های مرسوم خانوادگی هم معمولا فرصت و مجال بازکردن چنین بحث‌هایی را به کودکان نمی‌دهد.

 

افشای راز کودک‌آزاری مساله‌ای دوطرفه است. هم کودک باید احساس امنیت کند و هم ما باید به معنای واقعی پذیرای شنیدن هر واقعیتی بدون قضاوتگری باشیم. یکی از دلایلی که این راز حتی در زمان بزرگسالی هم فاش نمی‌شود، این است که می‌ترسد ذهن قضاوتگر دیگران به آن ها برچسب‌های نادرست بزند. این ترس در پسران شایع‌تر است.

 

اگر والدین در مورد آزار و تعارض جنسی کودک حرفی نزنند و موضوع را نادیده بگیرند، کودک فکر می کند گناهی انجام داده. بدترین کار این است که به او حمله کنید. در این صورت مشکلات او بیشتر خواهد شد. بهترین راه این است که در مورد تجربه تلخی که داشته گفت وگو شود. اگر کودک به والدین بگوید و والدین نیز با او هم دردی کنند و به راه حل هم برسند می توانند از اضطراب دور شوند و آگاهانه زندگی عادی شان را داشته باشند.

 

بهتر است به کودک گفته شود« ما درباره این موضوع حرف زدیم و راه حل دادیم و بهتر است زندگی مان را داشته باشیم اما اگر سؤالی داشتی می توانی هر وقت خواستی از ما بپرسی.» به این ترتیب موضوع را به خود کودک واگذار می کنید تا هروقت لازم دید با شما صحبت کند. حتی اگر والدین از ترس آبرو روی این مسئله سرپوش می گذارند باید بدانند که دست کم بین خودشان این مسئله باید حل شود و امنیت و هم دلی به کودک داده شود. به او اطمینان دهند که خداوند ناظر همه ماست و فردی که کار زشتی با او انجام داده یا او را آزار داده جزا خواهد شد.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما