یکی از بـیماری های تـکلم، «آفازی» یا لکنت زبان است و آن عبارت از، «ضایعه‌ای درونی» است که در قلمرو زبان ایجاد شده و به صورت لکـنت زبان و تعارش فکری ظهور میکند و کسی که به این عارضه مبتلا بـاشد از انـدیشیدن صحیح عاجز می‌ماند، و اگر ضایعه عمقی بـاشد عـلاج آن خـیلی آسان […]
یکی از بـیماری های تـکلم، «آفازی» یا لکنت زبان است و آن عبارت از، «ضایعه‌ای درونی» است که در قلمرو زبان ایجاد شده و به صورت لکـنت زبان و تعارش فکری ظهور میکند و کسی که به این عارضه مبتلا بـاشد از انـدیشیدن صحیح عاجز می‌ماند، و اگر ضایعه عمقی بـاشد عـلاج آن خـیلی آسان نیست. برخی اعتقاد دارند که لکـنت زبـان، از جمله «واکنشهای علامتی خاص» می باشد و میتواند حاصل پرورش معیوب شخصیت باشد به طوری که اخـتلال در طـرز رفتار فرد و روش او ظاهر میگردد.
- تـعریف لکـنت زبان:
لکـنت زبـان، اشـکال در ادای بعضی از اصوات و حروف و یا تـکرار بـعضی از آن هاست؛ ممکن است تنها گفتن اولین هجای لغت مشکل باشد و یا لکـنت به قدری شدید باشد که شخص نتواند بـطور کلی اولین صوت را ادا کـند و مـعمولا اولین سیلاب یکی از کلمه‌های مـهم جـمله چندبار تکرار میشود البته برخی لکنت زبان را بشرح زیر تعبیر نموده‌اند که:
لکـن زبـان اختلالی است که به طور مـوقت یـا دائمـی در اداء و تلفظ کلمات و سـیلابها بـوجود میآید، و اختلالی عضوی یـا فـلجی در کار می‌باشد و درضمن بروز لکنت زبان، جریان فکر، طبیعی در عمل و نوشتن اصلا اختلالی وجـود نـدارد فقط بعلت انقباض غیر عادی عـضلانی در دسـتگاههای پیرامونی،تـکلم کـلمه درسـت تلفظ نمیشود.
لکنت زبـان تقریبا همیشه با یک سری اختلالات تنفسی،حرکات اضافی در صورت،سر و گردن و حتی انقباض دسـت و شـانه و غیره همراه است که باعث خـستگی شـدید فـرد مـبتلا مـی‌گردد باتوجه به ایـنکه در لکـنت زبان‌اختلالات عضلانی یا انقباض دستگاه‌های صوتی بعلت ناراحتی روانی بوجود میآید لذا آنرا تحت عنوان اخـتلالات«روان حـرکتی»مطالعه میکنند.
- انواع لکنت زبان:
لکنت زبـان بـه دو نـوع «تـونیک» و «کـلونیک» تـقسیم میشود.
فرد مبتلا به لکنت زبان نوع تونیک هنگام حرف زدن دچار یک حالت انقباضی یا بیحرکتی دستگاه تولید کننده صدا میشود،به قسمی که نمی‌تواند در آن حالت یـک کلمه هم ادا کند و سپس یک مرتبه، موج کلمات از دهان وی بیرون میریزد، اما شخص مبتلا به نوع لکنت زبان کلونیک، نخستین هجاهای کلماتی را که می‌خواهد تلفظ کند به صورتی تشنجی تکرار مینماید.
مـثلا بـرای بیان کلمۀ «من» بدین شکل عمل میکند و کلمۀ من را چنین ادا مینماید (م-م-م-من) ولی غالب اوقات این دو نوع لکنت زبان با هم توام هستند و شکل مختلف «تونیکو کلونیک» را تشکیل می دهند یـعنی شـخص مبتلا به این نوع لکنت، با همان حالت انقباضی صحبت خود را شروع میکند و با تکرار هجاهای اول کلمات به صحبت خود ادامه میدهد.
- اثر موقعیت‌ها در لکنت زبـان
اشـکال حـرف زدن در الکن‌ها برحسب موقعیت‌های مختلف متفاوت می‌باشد، مثلا غالب الکـن‌ها میتوانند در تنهایی بطور عادی،و یا با اندکی اشکال صحبت کنند، بخوانند و یا زمزمه کنند و حتی غالبا در مقابل افـرادی کـه خـود را بالاتر از آن ها حس میکنند اشکال چندانی در گفتار آن ها وجود ندارد بـلکه اغـلب لکنت زبان هنگامی شدیدتر میشود که شخص خود را پائین‌تر از مخاطب خود احساس نماید.
دانش‌آموز الکنی مـیگفت کـه از مـلاقات با افراد بالاتر و اشخاص بیگانه میترسم و غالب اوقات نسبت به کسانی کـه در حـضور آنـها زبانش میگیرد خشمگین میشود.و ضمنا از احساس حقارت و سرگردانی در اجتماعات ناراحت میشود. موقعیتهایی که امـنیت و کـفایت کـودک را تحت تأثیر قرار میدهد و ترس از حرف زدن و موجبات پیدایش لکنت زبان را فراهم میاورد.ممکن اسـت بـدلیل عوامل زیر باشد. مثلا می‌توان عوامل ظاهر سازنده لکنت را ترس شدید، تصادف دعـواها و اخـتلافات خـانوادگی و یا تولد فرزند دیگر و ترس از اینکه او جایگزین وی شود،دانست.
نویسنده این مطلب :
