می 28
بازدید : 2015
نظرات : بدون دیدگاه
محبت افراطی

همیشه گفته اند که داشتن تعادل در رفتار ها و اعمال بسیار مهم و ضروریست، زیاده روی در هر کاری، اشتباه است. حتی رفتار هایی که کاملا صحیح هستند نیز با زیاده روی، کاملا غلط و نادرست می شوند. یکی از این رفتار ها، محبت کردن است. محبت نسبت به اعضای خانواده یا هر چیز […]

همیشه گفته اند که داشتن تعادل در رفتار ها و اعمال بسیار مهم و ضروریست، زیاده روی در هر کاری، اشتباه است. حتی رفتار هایی که کاملا صحیح هستند نیز با زیاده روی، کاملا غلط و نادرست می شوند. یکی از این رفتار ها، محبت کردن است. محبت نسبت به اعضای خانواده یا هر چیز دیگری اگر از حد معمول بگذرد نوعی مشکل به حساب می آید.

 

در بسیاری از موارد، تشخیص رفتار سالم از ناسالم آن چنان كه عامه تصور می كنند، كار راحتی نیست. حتی اگر این چنین تشخیص هایی بین مردم رایج باشند، ملاک قابل قبولی محسوب نمی شوند. همان گونه كه بی تفاوت بودن و به تعبیر عامیانه عاطفه نداشتن، رفتاری مقبول نیست، گاهی محبت شدید به رفتاری مرضی تبدیل می شود. تصور زندگی عاری از عشق و محبت، امكان پذیر نیست. گاهی شدت عشق و علاقه آدم ها به همدیگر به حدی است كه به صورت پدیده ای دست و پاگیر و مشكل آفرین درمی آید.

 

محبت مرضی، وابستگی های شدید را به همراه می آورد كه نتیجه آن به طور معمول چندان خوشایند نیست. گاهی انسان ها در عشق و محبت به یكدیگر تا حدی پیش می روند كه تصور فقدان، هجران، بیماری و هر نوع آسیبی برای طرف مقابل را ناممكن و غیر قابل تحمل می پندارند. دوست داشتن فرزند، همسر، مادر، خواهر، برادر و غیره و ناراحتی برای غم و رنجی كه بدان ها وارد می شود، غیر عادی نیست.

 

لوس شدن کودک می تواند ناشی از محبت زیاد و بی دریغ والدین نسبت به وی نیز باشد! استقلال طلبی گرایشی فطری در کودکان است که با نادیده گرفتن و سرکوب آن آثار مخربی بر شخصیت و رفتار کودک خواهد گذاشت. در مواقعی که والدین لجبازی و استقلال طلبی را تفکیک نمی کنند و با ممانعت پیاپی سعی در #کنترل فرزند خود دارند استقلال طلبی و خودکفایی کودک به یک چالش بزرگ تبدیل می شود.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما