واکنش به ترس کودک
بسیاری از والدین با مشکلاتی از قبیل ترس کودک از حیوانات، ترس از تاریکی، ترس از غریبهها و… مواجه میشوند و واقعا نمیدانند که چگونه رفتاری باید در مقابل این ترسها داشته باشند. خیلی از آن ها تلاش زیاد میکنند تا به کودک خود نشان دهند که ترس او موردی ندارد و هیچ جای ترس […]
بسیاری از والدین با مشکلاتی از قبیل ترس کودک از حیوانات، ترس از تاریکی، ترس از غریبهها و… مواجه میشوند و واقعا نمیدانند که چگونه رفتاری باید در مقابل این ترسها داشته باشند. خیلی از آن ها تلاش زیاد میکنند تا به کودک خود نشان دهند که ترس او موردی ندارد و هیچ جای ترس وجود ندارد. اما گویا هر چه بیشتر تلاش میکنند کودکشان در ترس خود مصممتر میشود. در برخورد با چنین ترسهایی والدین در اولین گام باید دلایل آنرا مشخص کنند. برخی از این ترسها طبیعی بوده و لازم نیست والدین حساسیت زیادی در مورد آن ها نشان دهند و برخی بنا به دلایلی رخ میدهند که لازم است در رفع این ترسها مورد توجه قرار گیرند.
پدیده ترس هر چند که یک غریزه طبیعی است که در انسان از همان بدو تولد وجود دارد، اما هر گاه به دلیل تغییراتی که در شدت و نوع آن بوجود میآید از حالت عادی خارج میشود. این ترسها تحت عنوان ترسهای مرضی شناخته میشوند که هم کودک و هم اطرافیان او را آزار میدهند توصیههای مناسب روانشناسان و استفاده از مداخلات رفتاری در این راستا میتواند سودمند باشد.
ویژگیهای ترس در کودکان
- برخی از ترسها در کودکان ریشه فطری دارد (ترس از صداهای مهیب) و برخی دیگر از همان ماههای اول و به صورت اکتسابی در کودک شکل میگیرد(ترس از حیوانات مثل سوسک و گربه) و والدین برای جلوگیری از ترسو شدن کودکان باید خود الگوی شجاعت باشند.
- ترس کودکان ممکن است ثبات و دوام نداشته باشد، زود پدید آید و زود هم از بین برود.
- گاهی ترس کودکان مبتنی بر واقعیت نیست یعنی از چیزی میترسند که بیخطر است.
ترس کودک امری طبیعی است که والدین با آگاهی نسبت به این رفتار می توانند آن را رفع کنند و هرگز نباید موضوع ترس را در کودک بی اهمیت دانست چرا که در آینده با مشکلات فراوانی مواجه خواهند شد. هنگام ترسیدن کودک نباید به او بخندیم و این امر را وسیله ای برای خنده اطرافیان قرار دهیم، چرا که باعث افزایش آسیب های روانی در کودک می شود.
اگر کودکتان بطور مثال از حیوانی مانند سگ می ترسد به جای گفتن اینکه، دلیلی برای ترسیدن وجود ندارد به او بگویید، که می دانم از این حیوان ترسیده ای ولی من در کنارت هستم و باهم از کنار آن عبور می کنیم. اگر نشانهای از ترس یا نگرانی در کودک خود دیدید، او را در آغوش گرفته و ارتباط عاطفی برقرار کنید. اجازه دهید کودک خودش را در آینه ببیند، سپس با او شروع به صحبت کنید، همچنین با تقلید کردن صداهای کودکتان با او بازی کنید زیرا این کارها باعث ایجاد ارتباط قوی تر با کودک و در نتیجه احساس امنیت بیشتری برای وی خواهد شد.
در وهله اول باید به سن کودک توجه داشت. برخی از ترسها در سنین خاصی طبیعیتر هستند. بنابراین اگر چنین ترسهایی بیش از دو سال دوام داشته باشند حتما به توجه و درمان نیاز دارند. اصولا یک ترس عادی نباید چنین مدت زمانی طول بکشد و گاه بدون نیاز به مداخلات درمانی به تدریج کاهش پیدا کرده و بالاخره از بین میرود. همینطور برای تشخیص ترسهای غیر عادی باید به نوع ترس نیز توجه داشت.
هر چند گاهی اوقات کودکان از چیزی میترسند ولی این ترس چندان وحشتزا نیست و مشکل خاصی در عملکرد روزانه کودک ایجاد نمیکند و واکنش ترس در او چندان شدید و ناهنجار نیست. اما زمانیکه نوع ترس کودک غیر عادی است و نیاز به مداخلات درمانی دارد واکنش کودک به عامل ترس بسیار شدید است. کودک بسیار وحشت زده میشود و رفتارهایی از خود نشان میدهد که اغلب خارج از کنترل دیگران است.
نویسنده این مطلب :
فرزند پرتال
همچنین بخوانید :