ادراک کودک با تلویزیون

قوه ادراک و تجربی کودکان با تحرک آن ها‌ در مـحیطی کـه زندگی می کنند، راه رفتن، دویدن و بازی کردن و تماس‌ با‌ اشیاء‌، رشد و نمو پیدا می‌کند ولی در هنگام تماشای برنامه تلویزیون، کودک باید ساکت و آرام مقابل صفحه تلویزیون بنشیند، به جای آن که ‌‌بـطور‌ طبیعی از جای خود بلند […]

قوه ادراک و تجربی کودکان با تحرک آن ها‌ در مـحیطی کـه زندگی می کنند، راه رفتن، دویدن و بازی کردن و تماس‌ با‌ اشیاء‌، رشد و نمو پیدا می‌کند ولی در هنگام تماشای برنامه تلویزیون، کودک باید ساکت و آرام مقابل صفحه تلویزیون بنشیند، به جای آن که ‌‌بـطور‌ طبیعی از جای خود بلند شـود و بـا جست‌ و خیز و تحرک و بازی با دنیای خارج آشنا‌ شود‌ باید ساعت‌ها‌ به صفحه تلویزیون خیره شود و فقط چیزهایی را روی صفحه روشن و نورانی تلویزیون مشاهده کند. در هنگام تماشای‌ تلویزیون بچه به کلی از تحرکی که لازمه رشد و نمو بدنی اوست بـاز مـی‌ماند و حتی دیدن و نگاه‌ کردن او هم عادی نیست‌ زیرا‌ باید بطور ثابت به صفحه تلویزیون خیره شود و به چشمان او هم اجازه تحرک لازم داده نمی شود او بدین ترتیب تماشای برنامه‌های تلویزیون برای کودکان کمتر از هفت سال یک کار غـیر عادی و غـیرطبیعی است.

 

همان گونه كه رفتار فرد در دوران كودكی و در خانواده یكی از مهمترین عوامل شكل‏گیری شخصیت وی محسوب می‏ شود. تلویزیون نیز به عنوان یكی از وسیله ارتباط جمعی در كنار خانواده در رشد فكری و شخصیتی كودكان تأثیرگذار است. این رسانه مؤثر كه مخاطبان خاص خود را دارد می‏ تواند با توجه به محتویاتش اثرات مطلوب و نامطلوبی بر مخاطبین بگذارد.

 

كودكان به عنوان یكی از مخاطبان خاص این رسانه به شمار می ‏روند و تأثیرگذاری این رسانه به دلیل سمعی و بصری بودن در مقایسه با سیر رسانه ‏ی ارتباط جمعی بیشتر است. تلویزیون علاوه بر پر كردن اوقات فراغت و سرگرمی می‏ تواند بر رفتار و رشد فكری كودكان تأثیر گذاشته و به نوعی علاقه و گیریی را در غالب برنامه‏ ها در كودكان یجاد كند.

 

تأثیرگذاری بالقوه تلویزیون در مقا یسه با رسانه‏ های دیگر برجسته ‏تر است و معمولا از آن بیش از سیر رسانه‏ ها استفاده می ‏شود. چنین ویژگی‏ های تلویزیون برای همه به خصوص كودكان، رسانه‏ ی مهم می‏ سازد و از این جهت می‏ توان كودكان را مخاطبان خاص تلویزیون قلمداد نمود. كودكان در برابر تلویزیون موقعیتی پذیرا دارند و تلویزیون را همچون فردی می‏ پندارند كه هر لحظه می‏ تواند داستانی را برای آنان نقل كند و آنان را سرگرم نماید و والدین آنان نیز به دلیل گرفتاری‏ های گوناگون آنان را در دیدن برنامه‏ ها همراهی نمی ‏كنند.

 

تمامی كودكان بین 5-2 ساله به سوی تلویزیون جلب می‎‏شوند و به آن علاقه دارند. كودک تا سن دو سالگی قادر به دنبال كردن یک داستان و درک رابطه تصاویر با یكدیگر نیست و ضمن تماشای تلویزیون توجه كودكان به موجوداتی جلب می‏ شود كه قادر به شناخت آن ها هستند از قبیل حیوانات و كودكان دیگر.

 

بین 3-2 سالگی علاقه به حیوانات و كودكان دیگر ادامه دارد، ولی بیشتر حركت، كودكان را مجذوب خود می‏ كند. چون در حركت عناصری است كه تخیل آنان را قوام می‏ بخشد. آنان می ‏توانند داستان‏ های مصور را كه ساده باشند بفهمند و به خاطر بسپارند آن ها برخی تصاویر را نیز با موجودات واقعی یكسان می ‏پندارند.

 

2-3 سالگی بیشتر حركتی و بین 6-4 سالگی بیانی هستند. كودكانی كه غالباً تلویزیون تماشا می ‏كنند در مقایسه با كودكان دیگر كه كمتر اوقات خود را به دیدن تلویزیون می‏ گذرانند از نظر تحصیلی موفقیت كمتری دارند و با هوش‏ ترین آنان كسانی هستند كه به اندازه و با روش درست جذب تلویزیون می‏ شوند. در سن 5 سالگی با دیدن دقیق برنامه‏ های تلویزیون شخصیت كودک آهسته به سوی ینده سوق داده می‏ شود.

 

در زمینه تأثیر برنامه‏ های تلویزیونی بر رفتار كودكان باید گفت محیطی كه وسیله ارتباطی در آن به كار برده می ‏شود می‏ تواند روی اثرات پیام تأثیر گذارد. عواملی مثل سر و صدا، صدای زنگ منزل، صحبت اطرافیان در محیط می ‏تواند در تأثیرگذاری پیام بر مخاطب تأثیرگذار باشد.

 

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما