در برنامۀ دبستان ها مخصوصا باید دقت زیادی بشود که امکانات بیشتری‌ برای‌ تحرک‌ به بچه‌ ها داده شود. متاسفانه در اجتماعات امـروزی نسبت بـه گذشته این امکان خیلی‌ گمشده‌ است و این امر هم بر اثـر تغییرات اجـتماعی است که در زندگی داده شده است، سابقا بچه‌ها راه خانه‌ تا‌ مدرسه را پیاده می رفتند و برمی گشتند و در طول راه به انـدازه کافی جـست‌ و خیز او‌ دونـدگی‌ میکردند ولی حالا پدر و مادرها به علت مشکلات موجود‌ بچه‌ها‌ را‌ با اتومبیل خود به مدرسه بـرده و بـا اتـومبیل‌ هم برمی گردانند‌ و این فرصت طبیعی راهم از آن ها می گیرند.

در خانه سابقا تلویزیون وجود نداشت و در‌ نتیجه بچه‌ها‌ برای سـرگرمی بـه حـیاط خانه‌ها و‌ کوچه‌ می رفتند و مشغول‌ بازی‌ می‌ شدند ولی حالا تلویزیون فرصت با زیرا‌ هم‌ از بچه‌ها گـرفته و آن ها بجای آنکه جست‌ و خیز بازی کنند ساعت‌ها مقابل تلویزیون نشسته و به‌ صفحه آن‌ خیره می شوند و بدن آن ها کـاملا از حـرکت‌ باز می ماند. این عدم‌ تحرک عوارض‌ ناگواری بدنبال دارد، عوارضی که گریبان گیر‌ اجتماع‌ آینده است و اگر فـکر عـاجلی برای آن نشود عواقب خطرناکی خواهد داشت.

کاهش سواد حرکتی از معضلات جامعه است که باید با همکاری شهرداری‌ها و ورزش و جوانان و همچنین مدارسی که دارای سالن ورزشی هستند بستر را برای گسترش سواد حرکتی در جامعه فراهم آورد. حتی می توان بعد از ظهرها، مدارسی که خالی از دانش آموز است را به باشگاه ورزشی تبدیل کرد. کم تحرکی یکی از معضلات و تهدیدات جامعه است که برای کاهش خسارت آن باید خانواده، مدرسه و محله همسو شوند تا با برنامه ریزی و استفاده از امکانات زمینه تقویت سواد حرکتی در جامعه به وجود آید.

با افزایش یکجانشینی، آپارتمان نشینی، موبایل و اینترنت، بازی کودکانه دانش آموزان از آن ها دزدیده شده است، با همکاری و هم کلامی همه مسئولان امر بایستی فعالیت‌های حرکتی در مدارس ترویج داده شود. فعالیت‌های دو ساعته مدارس برای تحرک و پویایی دانش آموزان کافی نیست و بایستی با برنامه‌ریزی و مدیریت، فضای ورزشی را برای افراد ی که در سنین پایین قرار دارند افزایش دهیم.

با برگزاری المپیاد دوره ای درون مدرسه‌ای نسبت به گذشته فعالیت‌های حرکتی مطلوب‌تر شده و چاقی در پسران طی چهار سال گذشته کاهش داشته است اما تا رسیدن به نقطه مورد نظر، فاصله زیاد است. اگر ورزش در نسل جدید فراموش شود، شاهد کاهش سواد حرکتی و افزایش بیماری‌های غیر واگیر که می توان از آن به نام سونامی یاد کرد، خواهیم شد.

با افزایش سواد حرکتی در دانش آموزان در مقابل مهارت‌های اجتماعی، روانشناختی بهبود و ارتقاء خواهد یافت. موثرترین اهرم پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی ورزش است که در مدارس معلمان تربیت بدنی به عنوان راهنما باید بستر گسترش ورزش را در بین دانش آموزان و خانواده ها فراهم کنند که این امر با افزایش فضاهای ورزشی و تجهیز مراکز ورزشی به امکانات لازم محقق می شود. هدف ما از توسعه برنامه های تربیت بدنی و طراحی و اجرای نورم های آمادگی جسمانی، پرورش دانش آموزانی شاداب، با نشاط و پر انرژی است.

در این راستا شورای عالی آموزش و پرورش تلاش کرد تا درس تربیت بدنی در دروس تمامی کلاس های رده های مختلف آموزشی از ابتدا تا فارغ التحصیلی لحاظ شود و بر همین اساس امسال دو ساعت درس تربیت بدنی برای دانش آموزان سال یازدهم در نظر گرفته شده و سال آینده طرح دو ساعت تربیت بدنی برای کلاس دوازدهم نیز اجرایی خواهد شد. مسابقات درون کلاسی و سپس درون مدرسه ای طراحی شده و در مدارس اجرا می شود و هدف ما این است که علاوه بر دو ساعت درس تربیت بدنی ، بین دو تا سه ساعت دیگر در هفته دانش آموزان به فعالیت های ورزشی پرداخته و پویاتر و با نشاط تر به امر تحصیل بپردازند.

همه کارها باید مرحله به مرحله انجام شود و در حال حاضر معاونت نیروی انسانی وزارت آموزش و پرورش اهتمام خود را برای تامین این مربیان گذاشته است و تا تامین این نیروها از معلمین و نیروهای موجود نهایت استفاده را می کنیم. دانش آموزان شش ساعت از روز در مدارس حضور دارند و باید دایره فعالیت های آنان در خارج از مدارس نیز تحت نظر باشد و به عبارتی باید حلقه سه «میم» منزل، مدرسه و محله کامل شود تا دانش آموزان در تمام ساعات زندگی مورد حمایت قرار داشته و با کاهش فعالیت های بدنی و مهارت های مختلف زندگی مواجه نشوند. افزایش محتوای درس تربیت بدنی، تربیت و پرورش نیروی انسانی متخصص تربیت بدنی، تامین تجهیزات و ایجاد فضاهای ورزشی در مدارس از جمله برنامه های معاونت تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش و پرورش است.