قبل‌تر‌ها‌ فقط عروسکش را بغل می‌کرد و آرام در گوشه‌ای از خانه بازی می‌کرد. برایش لباس یا اسباب‌بازی می‌خریدم ذوق می‌کرد. اما حالا به آن آرامی‌نیست! فقط لجبازی می‌کند، می‌گوید که خودش می‌خواهد برای لباس‌ها‌ و وسایلش سلیقه به خرج بدهد، می‌خواهد انتخاب وسایلش به انتخاب خودش باشد، مدام قهر و دعوا می‌کند. زیاد جلوی آینه می‌ایستد و به خودش نگاه می‌کند. به سادگی حرف‌های ما که پدر و مادر و خیرخواهش هستیم را قبول نمی‌کند و دلش می‌خواهد خودش تجربه کند!

بی‌شک دوران بلوغ یکی از پرتنش‌ترین دوران‌ها‌ی زندگی هر دختری است. نقش والدین در دوران بلوغ می‌تواند اهمیت بسیاری به ایجاد آرامش روحی و روانی برای دختران در سن بلوغ داشته باشد. نوجوانی، که با بلوغ جنسی شروع می‌شود، دوره‌ای است که طی آن نوجوان از مرز بین کودکی و بزرگسالی عبور می‌کند. با توجه به اینکه بخش عظیمی از جمعیت جهان را نوجوانان تشکیل می‌دهند، پرداختن به مسائل مختلف مربوط به نوجوانان اهمیت خاصی دارد و بررسی‌های جهانی حاکی از توجه خاص کشورها به مقوله بلوغ و نوجوانی است.

در این میان سلامت دختران به دلایل مختلف فرهنگی و اجتماعی در مقایسه با پسران، اهمیت بیشتری دارد، زیرا بلوغ مرحله‌ای است که نه تنها در مراحل بعدی زندگی دختران، بلکه بر زندگی فرزندان آنها نیز موثر است. این درحالیست که متأسفانه عدم آگاهی و ضعف نگرش و نیز رفتار نادرست نوجوانان در مورد سلامت جسمی، روحی و روانی بلوغ، مشکلاتی چون ازدواج‌های ناموفق، نازایی، حاملگی‌های زودرس و پرخطر و بیماری‌های روانی از جمله اضطراب و افسردگی را به دنبال دارد.

نشانه‌های بلوغ که در دختران ایجاد می‌شود، احساس اضطراب هم همراه آن به وجود می‌آید. در جوامع و خانواده‌هایی که آموزش جنسی کافی به نوجوانان ارائه نمی‌شود، پیدا شدن اولین علائم ممکن است با تعبیراتی نادرست از جنسیت یا احساس بیماری، طرد شدگی و سردرگمی‌در دختران همراه شود. کم‌اطلاعی درباره مسائل دوران بلوغ ممکن است باعث شود دختر نوجوان احساس کند این تغییرات نوعی بیماری است، بویژه آن‌که برخی دختران در این دوران دستخوش اختلالات خلقی ملایم، بی‌‌حوصلگی و گوشه‌گیری ‌شده و عصبی،‌ بهانه‌جو و پرخاشگر می‌شوند.

تمام این نشانه‌ها ممکن است نوجوانی را که تجربه یا اطلاعات کافی درباره تغییرات بلوغ و تغییرات جسمی‌ ندارد، دچار اضطراب کند. برای کم کردن چنین عوارضی است که کارشناسان توصیه می‌کنند نوجوانان دختر را باید از پیش برای ورود به این مرحله آماده کرد. زندگی دخترانه، از هر نظر زندگی حساسی است و وقتی این حساسیت‌های طبیعی با ویژگی‌های فرهنگی جامعه‌ای مثل جامعه ما آمیخته می‌شود، دو چندان خواهد شد. مسائل زنانه همواره در پرده‌ای از شرم و حیا پیچیده شده‌اند و اطلاع‌ رسانی درخصوص آن ها به شکل رسمی‌ وجود ندارد.

با این‌که دختران از سال‌های انتهای دبستان با تغییرات دوران بلوغ روبه رو می‌شوند، مدرسه‌ها در این زمینه به آن ها آموزش نمی‌دهند و این وظیفه تنها بر دوش خانواده‌ها باقی می‌ماند. در خانواده هم این نقش از مادر طلب می‌شود ؛ این‌که یک تنه فرزندش را از تغییراتی که پیش رو دارد آگاه کند و بکوشد اتفاق بزرگ بلوغ، با کمترین هزینه و در نهایت آرامش پیش برود.