يكى از روش هاى تربيتى پيامبر خدا، سلام كردن به كودكان بود. در رواياتی ذکر شده، همه مسلمانان وظيفه دارند در سلام كردن به يكديگر، پيشى بگيرند و بويژه، كوچکترها وظيفه دارند به بزرگترها سلام كنند. این برخودها مكمل يكديگرند و عمل كردن به همه آن ها نيكو ست، بدين سان كه وظيفه اخلاقى آحاد جامعه اسلامى، پيشى گرفتن در سلام كردن به يكديگر است؛ ولى ادب، اقتضا مى كند كه كوچکترها به بزرگترها سلام كنند، امّا اگر كوچکتر به هر دليل در سلام دادن به بزرگتر تأخير كرد يا تعلّل ورزيد، وظيفه تربيتى بزرگتر اين است كه به كوچکتر سلام كند پس او را متوجّه قصور و يا تقصير خود نمايد.

اين اقدام، بخصوص در مورد كودكان، اثر تربيتى بيشترى دارد. به همين جهت، پيامبر خدا به كودكان سلام مى كرد تا افزون بر اثر تربيتى آن، پيروان خود را متوجّه آثار تربيتىِ شخصيت دادنِ به كودک و احترام به احساسات او نمايد. آموزش آداب (سلام کردن، مودبانه سخن گفتن، احترام گذاشتن، خداحافظی کردن، درست نشستن، درست غذا خوردن، رعایت نظافت که شامل شستن دست ها پیش و پس از غذا، مسواک کردن) نخستین آموزش هایی است که از سن هیجده ماهگی می توانیم آن را شروع کنیم.

کودکان بیشتر از رفتار ما می آموزند تا از گفتار ما؛ پس با عمل خود، رفتار درست را به او بیاموزید. مواقعی که وارد جمع می شوید با صدای بلند و خوش رویی به دیگران سلام کنید و کودکتان را به این کار تشویق کنید. همچنین در مواقعی که هرچند اندک، کودک سلام می کند او را مورد توجه قرار دهید.

از شرمنده کردن کودک جلوی جمع به خاطر سلام نکردن خودداری کنید. به تدریج با افزایش این رفتار و توجه و حمایت بیشتر دیگران به خاطر این رفتار پسندیده انگیزه ی بیشتری برای سلام کردن در وی ایجاد می شود. اما در نظر داشته باشید که آنقدر این مطلب را در گوش فرزندتان زمزمه نکنید که این امر در او حالت لجبازی و انزجار ایجاد کند