در کتب فقهی و اخلاقی سفارشاتی به والدین برای زمان انعقاد نطفه طفل صورت گرفته که شاید بتوان آن ها را یکی از علل بزهکاری کودکان در آینده دانست که برخی از احادیث و روایاتی که در این زمینه آمده، به شرح ذیل است:

امام صادق (ع) می فرمود: موقعى که در اطاق، کودکى حضور دارد، مردان با زنان یا کنیزان خود نیامیزند، زیرا این عمل طفل را به راه بى‏ عفتى و زناکارى سوق می دهد.

امام باقر (ع) می فرمود: بپرهیز از آمیزش در جایى که کودک ممیزى تو را مى‏ بیند و رفتارت را چنان درک می کند که قادر است به خوبى براى دگران توصیف و تشریح نماید.

روایات به این معنا نیست که اگر کودکی یک بار این صحنه را دید، حتما بزهکار شده و به انحرافات اخلاقی کشیده خواهد شد، بلکه به این معناست که دیدن این صحنه ها زمینه انحراف در کودک را فراهم می کند. هر بار که این صحنه را ببیند، یک نقطه سیاه در ذهنش به وجود می آید که اگر عوامل دیگری و یا این نقاط سیاه در ذهنش بیش تر شود، حتما به انحرافات اخلاقی کشیده خواهد شد.

بنابراین پدر و مادر باید مواظب باشند که کودک نه تنها صحنه را نبیند حتی صدای نفس های شان را نشنود. پس بهتر است برای دوری از انحراف اخلاقی و جلوگیری از بزهکاری کودکان در آینده، پدر و مادر در یک اتاق جداگانه ای باشند که این صحنه ها را نه تنها نبینند و نشنوند و یا حتی اگر هم در خلوت باشند، بچه ها متوجه نشوند. ضمنا یک بار دیدن این صحنه هرچند در ذهن کودک باقی می ماند، ولی اگر دوباره این صحنه ها را نبیند، به تدریج فراموش می کند.

• اگر فرزندان تصادفا شاهد رابطه زناشویی والدین شان شوند، چه برخوردی باید با آن ها کرد؟

در چنین شرایطی زوج باید ضمن حفظ خونسردی، توجه داشته باشند که چنین پیشامدی حاصل کم توجهی آن هاست، بنابراین مسئولیت آن نیز به عهده آنهاست و هرگز نباید کودک را به این دلیل سرزنش یا در او احساس گناه ایجاد کرد. بهتر است به آرامی از او خواست به اتاق خود بازگردد تا یکی از والدین (معمولا مادران بهتر این نقش را ایفا می کنند) نزد او برود.

در این فرصت ضمن رعایت پوشش مناسب نزد کودک بروید و برای او به زبانی ساده توضیح دهید که پدر و مادرها یکدیگر را دوست دارند و گاه این علاقه را به شکل در آغوش کشیدن یکدیگر به هم نشان می دهند. لزومی ندارد توضیحات اضافی بدهند، حتی وقتی کودک تمایل دارد با سوالات بیشتر وارد جزییات شود. کافی است او را مطمئن کنند که همه چیز روبراه است و پدر و مادر از در کنار یکدیگر بودن احساس خوبی دارند. این موضوع مهم است چون گاهی کودکان رفتار مشاهده شده را به نوعی اعمال خشونت یکی علیه دیگری تعبیر می کنند.

شاید اگر نظام آموزشی کشور به مسئولیت های خود درخصوص آموزش های متناسب با هر سن در حوزه سلامت جنسی و باروری توجه می کرد، لزومی نداشت همه مسئولیت ها را در این موضوع به عهده والدینی بگذاریم که خود اغلب در حیطه تعلیم و تربیت جنسی دانش و مهارت کافی ندارند!