آگوست 7
منبع :
نویسنده : ساناز صالحی
بازدید : 910
نظرات : بدون دیدگاه
دعوت به همکاری در خانه

والدین اعتقاد دارند که همه ی افراد خانواده باید در کارهای خانه کمک کنند. آن ها معتقدند که اگر فرزندشان در کارهای روزمره به آن ها کمک کند حس مسئولیت پذیری در آن ها ایجاد شده و به رشد فکری آن ها کمک می کند و حس همیاری و همکاری با دیگران را در آن […]

والدین اعتقاد دارند که همه ی افراد خانواده باید در کارهای خانه کمک کنند. آن ها معتقدند که اگر فرزندشان در کارهای روزمره به آن ها کمک کند حس مسئولیت پذیری در آن ها ایجاد شده و به رشد فکری آن ها کمک می کند و حس همیاری و همکاری با دیگران را در آن ها بارور می سازد. اگر مایل هستید فرزندانتان را برای همکاری، جلب کنید پنج مورد زیر را به کار گیرید.

.

١_ شرح دهید.

آنچه را که مشاهده کرده اید شرح دهید. مشکل را توضیح دهید. اگر فرزند شما پس از بازی با اساب بازی های خود ان ها را وسط سالن رها کرد با فریاد به او نگویید که چند بار باید به تو بگویم بعد از هر بار بازی وسایلت را جمع کن؟!! بهتر است بجای این تذکر مخرب او را با لحنی زیبا صدا زده و با جمله ای خبری بگویید که اسباب بازی هایش وسط سالن ریخته، و حتی میتوانید اضافه کنید که ممکن است کسی روی آن ها پا بگذارد و خراب شوند و آنها را از دست بدهد. در صورت اول کودک لجبازی می کند و در صورت دوم همکاری.

 

٢_ اطلاعات دهید.

به جای آنکه فرزندتان را با خشونت مورد خطاب قرار دهید و بگوید؛ هیچ وقت به فکرت نرسیده در کارهای خانه به من کمک کنی؟! بهتر است به او اطلاع دهید که؛ اگر میز را برای شام آماده کنی واقعا به من کمک کرده ای. و یا اگر به طور مثال ته مانده ی میوه ی خود را در اتاق رها کرد به جای چسباندن برچسب های بی نظم و امثال آن به او اطلاع دهید که جای ته مانده ی میوه در سطل آشغال است.

 

٣_ با یک کلمه منظور خود را بیان کنید!

یک جمله ی کوتاه تاثیری متفاوت و شگفت با جمله ای طولانی دارد. به جای آن که بگویید: باز هم که یادت رفت تغذیه ات را به برداری، همیشه یادت می رود، تو اگر سرت به بدنت وصل نبود اورا هم حتما فراموش می کردی.حالا بیا تغذیه ات .. بهتر است با جمله ای کوتاه فرزندتان راصدا بزنید تغذیه اش را نشان دهید و بگویید: تغذیه ات… در جمله ی طولانی اول علاوه بر تخریب کودک و برحسب فراموشکاری بر اون ، باروانی ازرده راهی مدرسه می شود که آثار آن را در کلاس درس نیز به همراه دارد، اما درجمله ی کوتاه دوم، فرزند شما بهتر می تواند به یاد داشته باشد هر روز تغذیه و یا حتی وسایلش را جانگذارد.

 

۴_احساسات خودتان را شرح دهید.

درباره ی احساسات خودتان صحبت کنید. و درباره ی شخصیت کودک اظهار نظر نکنید. نگویید چرا حوله ی خیست را روی کاناپه می اندازی؟ شلخته، بی انضباط و… بگویید؛ وقتی حوله ی خیست را روی کاناپه می اندازی خیس می شود و من اصلا خوشم نمی اید یک جای خیس بنشینم و ناراحت می شوم. و یا اگر کودکتان میان صحبت شما میپرد، او را بی ادب خطاب نکنید و نگویید که تو همیشه وسط حرف دیگران میپری. بلکه بگویید؛ وقتی شروع به گفتن موضوعی می کنم و نمی توانم ان را تمام کنم، خیلی ناراحت می شوم. «کودکان حق دارند احساسات واقعی والدین خود را بدانند. می توانید بدون آن که آن ها را ناراحت کنید احساس خود را به صورت کامل و صریح بیان کنید و شخصیت خودِ کودک را چنگ نزنید.»

 

۵_ یادداشت بنویسید.
گاهی هیچ صحبتی مثل یک یادداشت مؤثر نیست. به طور مثال مادری شاغل یادداشتی نوشته و بر صفحه ی تلویزیون چسبانده است؛ قبل از روشن کردن این دستگاه فکر کم «مشقهایم را نوشته ام؟! تمرین هایم را انجام داده ام؟!»
شما نیز می توانید در یادداشت دادن به فرزندتان خلاقیت به کار ببرید.

 

در اخر شما به راحتی می توانید راهکارهای گذشته ی خود را پس از مطالعه ی مطلب فوق مقایسه کنید.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما