آماده کردن کودک برای ورود نوزاد جدید

اطفال بزرگتر از سه سال ، معمولا از داشتن همبازی و پیدا کردن خواهر یا برادر کوچک تر خوشحال می شوند و هنگام آوردن نوزاد به منزل به گرمی از او استقبال می کنند. ولی اطفال کوچک تر از 2 سال ممکن است نوزاد را با آغوش باز نپذیرند و نسبت به او حسادت و […]

اطفال بزرگتر از سه سال ، معمولا از داشتن همبازی و پیدا کردن خواهر یا برادر کوچک تر خوشحال می شوند و هنگام آوردن نوزاد به منزل به گرمی از او استقبال می کنند. ولی اطفال کوچک تر از 2 سال ممکن است نوزاد را با آغوش باز نپذیرند و نسبت به او حسادت و هم چشمی داشته باشند.
در هر حال ، با این که عدم پذیرش و حسادت خواهران و برادران بزرگتر امری عادی است ، برای تعدیل این احساس و رفتار روش هایی وجود دارد.
قبل از تولد نوزاد ، کودک یا کودکان خود را تشویق کنید تا به نحوی با نوزاد آشنایی پیدا کنند. به کودک اجازه دهید دست خود را روی شکم شما بگذارد و حرکات جنین و لگد زدن او را احساس نماید و رفته رفته وجود یک نفر کوچکتر از خود را باور کند.
برای کودک تعریف کنید که او نیز زمانی کوچک بوده و داخل رحم زندگی می کرده است . با خواندن کتاب های مصور ، او را با نوزاد و چگونگی تولد و بزرگ شدن نوزاد آشنا کنید.
به کودک خود ، عکس های کوچکی و نوزادی او را نشان دهید و قبل از رفتن به بیمارستان او را برای پذیرش نوزاد آماده نمایید. کودک در صورت آمادگی ، به دنیایی می اندیشد که برای خود و همبازی کوچک خود ساخته است و او را به عنوان عضو جدید خانواده بهتر می پذیرد.
وقتی کودک خود را برای رفتن به بیمارستان ترک می کنید ، علت را توضیح دهید و برای آسایش او به پدر و مادر بزرگ سفارش کنید. نگذارید دوری شما باعث دلتنگی و ناراحتی او شود ، بلکه سعی کنید در غیاب شما ، به او خوش بگذرد.
بهتر است در این مدت به جای این که کودک را نزد اقوام بسپارید ، از نزدیکان خود ، مثل مادربزرگ بخواهید تا در منزل خودتان از او نگهداری کند. کودک ممکن است جدا شدن از خانه را به حساب نوزاد جدید بگذارد و به او بدبین شود.
به مادر بزرگ سفارش کنید تا برایش قصه های خوب بخواند و او را برای گردش به پارک ببرد . سفارش کنید که برنامه عادی کودک ، مثل خواب و خوراک او در غیاب شما تغییر نکند. اتاق و تخت نوزاد را قبل از زایمان آماده کنید تا کودک با آن انس بگیرد.
وقتی در بیمارستان هستید ، با کودک خود تلفنی حرف بزنید و از او دعوت کنید همراه با پدر و مادربزرگ برای ملاقات شما و نوزاد به بیمارستان بیاید. وقتی به خانه آمدید ، انجام بعضی از کارهای نوزاد را به او بسپارید.
واگذاری مسئولیت به کودک تا اندازه زیادی از حسادت او می کاهد . از او بخواهید هنگام عوض کردن پوشک و حمام کردن نوزاد به شما کمک کند.
س از مدتی کودک میتواند این کمک را به شکل دیگری ، مثل تعلیم دادن به نوزاد ادامه دهد. از او بخواهید به همبازی کوچک خود چیزی بیاموزد و به این وسیله در او اعتماد به نفس و احساس رشد به وجود آورید . کودک با ایفای این نقش به رشد و تکامل نوزاد نیز کمک می نماید.
کودک را تشویق کنید تا احساسات منفی خود را نسبت به نوزاد به زبان آورد. اگر بی علاقگی خود را به نوزاد اظهار می کند ، او را سرزنش نکنید. به او حق اظهار نظر و فرصت بدهید تا عقیده اش را بیان کند.
بهتر است علت این بی علاقگی را برای او توضیح دهید و احساس منفی او را تعدیل کرده ، به تدریج آن را به دوستی تبدیل نمایید. برای این منظور فرصت کافی به او بدهید تا برای پذیرش نوزاد آمادگی پیدا کند.
حضور کودکان بزرگتر هنگام زایمان:
اگر در منزل وضع حمل می کنید یا اگر بیمارستان اجازه می دهد ، به کودک یا کودکان بزرگتر اجازه بدهید هنگام تولد نوزاد حضور داشته باشند ، زیرا حضور آنها دارای مزایایی است. فرزندان بزرگتر از سه سال ، رشد و درک کافی را برای حضور در زایمان دارند.
اگر در بیمارستان هستید ، باید یک نفر از آنها مراقبت کند تا مزاحمتی برای مادر به وجود نیاورند. برای آنها درباره زایمان به اندازه فهم و درک شان توضیح دهید. برای به یاد ماندن لحظاتی که در انتظار نوزاد می گذرانند از آنها فیلم و عکس تهیه کنید.
شرکت دادن کودکان بزرگتر در این مورد ، علایق بین خواهران و برادران را تقویت می کند. اگر کودک از صدای مادر هنگام درد کشیدن ناراحتی میشود ، بهتر است او را از محوطه بیرون ببرند.
در حضور نوزاد به کودک بزرگتر نیز توجه و رسیدگی کنید. دوستان و آشنایان ، معمولا با هدایای زیادی به ملاقات نوزاد می آیند و به قدری از او تعریف می کنند که حسادت کودک بزرگتر تحریک می شود.
برای رفع این حساسیت بهتر است همراه هدیه نوزاد ، برای کودک بزرگتر نیز هدیه ای تهیه شود. اگر ملاقات کنندگان به این نکته توجه نمی کنند ، والدین باید چند هدیه بسته بندی شده برای این منظور آماده داشته باشند.
معمولا مادر به علت رسیدگی به نوزاد ، وقت کمتری برای توجه به فرزند بزرگتر اختصاص می دهد و این امر احساس کمبودی در کودک بزرگتر به وجود می آورد. برای جبران این کمبود ، بهتر است پدر تا مدتی وقت بیشتری به این فرزند بدهد و جای خالی مادر را با محبت های خود پر کند.
مادر باید در هر فرصتی و با هر وسیله ای به فرزند بزرگتر توجه کند. مثلا هنگام شیر دادن به نوزاد میتواند برای او کتاب یا قصه بخواند و هنگامی که نوزاد خوابیده است ، با او بازی کند و با زبان و رفتار خود او را با نشاط و راضی نگه دارد.

 

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما