بازیگوشی و تحرک زیاد کودکان تا حدودی طبیعی و مقتضای سن آنان است. نشان دهنده هوش و استعداد فراوان و بیانگر سلامت جسم و روان آنان است. البته در مواردی حساسیت بیش از اندازه والدین باعث افزایش رفتارهای نابهنجار بچه ها می شود. زیرا آنان به دلایلی می خواهند توجه دیگران را به خود جلب کنند. احساس نیاز کودکان به جلب توجه دیگران ، آنان را به بیش فعالی و بازیگوشی وا می دارد. گاهی ممکن است عملکرد نادرست والدین و اطرافیان سبب حرکات نابهنجار کودکان شود. مهم ترین عملکردهای نادرست اطرافیان که بچه ها و نوجوانان – حتی جوانان – را ممکن است از مسیر اعتدال خارج کند عبارتند از:

.

۱- کم محبتی یا بی توجهی والدین یا اطرافیان به حرف ها و کارهای کودکان.
۲- تشویق کردن و توجه نمودن به بچه های بزرگ تر یا کوچک تر از آنان در حضورشان،
۳- کوچک کردن، توهین و تحقیر نمودن شخصیت آنان با زبان ، اشاره یا عمل،
۴- تنبیه کردن، مذمت و بدگویی کردن از آن ها – به ویژه در نزد دیگران.
۵- پدر و مادر بخواهد فرزند خود را با بچه های دیگران یا دوران کودکی خود مقایسه کنند.

همه این ها و عواملی نظیر این ها سبب بر افروخته شدن آتش حسادت و پیدایش عقده حقارت، خود کم بینی، بی شخصیتی، احساس این که من بچه بدی هستم، کسی- حتی خدا هم – مرا دوست ندارد، در کودک ایجاد می کند و او را به واکنش های ناهنجار و نا مطلوب وادارد. البته گاهی هم ممکن است تحرک و بازیگوشی زیاد بچه ها به خاطر فزونی هوش و استعداد های درونی و روحی یا انرژی زیاد بدَنی و جسمانی آنان باشد.

پس در درجه اول وظیفه پدر و مادر است که ارزیابی درستی از فرزندان خود داشته باشند. ببینند عامل اصلی تحرک زیاد و یا به تعبیر نادرست شما «علت شیطنت» بچه ها چیست؟ آن گاه هماهنگ با علت یا علت ها، بستر های لازم را برای رفتارهای اصلاح گرانه و ارتقا دهنده جهت شکوفایی غنچه ها و استعدادهای خدادادی کودکان را فراهم سازند.

پس توصیه می کنیم در مقابل بازیگوشی هایی که خطرساز نیست و ضرر جدی به شما نمی زند، حساسیت چندانی نشان ندهید . به جز کارهایی که ضرر قابل توجّه و خطر دارد، کودکان را در بقیه کارها آزاد بگذارید. در وجود کودک نیروهای نهفته و انباشته ای وجود دارد که باید رها شود. اگر رها نشود، در آینده مشکل ساز خواهد شد. تحرک و بازیگوشی کودکان، سبب شادابی آنان می­شود . چون در کودکی بچّگی کرده اند، در بزرگی بچّگی، خامی و نا پختگی نخواهند کرد. اگر پدرها و مادرها با این نگاه کارها و تحرکات فرزندان خود را بنگرند ، بسیاری از بازیگوشی های فرزندان شان طبیعی و لذّت بخش می شود.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
«بازیگوشی زیاد کودک در دوران کودکی، سبب افزایش عقل او در بزرگی خواهد شد»
«بازیگوشی کودک در دوران کودکی نیکو است؛ چرا که سبب بردباری او در بزرگی خواهد شد».