ریشه بسیاری از آسیبها دروغ است. در این خصوص روایات بسیاری از اهل بیت (ع) بزرگوار ذکر شده است. امام علی(ع) فرمودهاند: «دروغ، چه شوخی باشد چه جدی شایسته نیست و سزاوار نیست. یکی از شما به بچهاش وعدهای بدهد که بعداً بدان وفا نمیکند؛ زیرا دروغ به فساد میکشاند و فساد به سوی آتش […]
ریشه بسیاری از آسیبها دروغ است. در این خصوص روایات بسیاری از اهل بیت (ع) بزرگوار ذکر شده است. امام علی(ع) فرمودهاند: «دروغ، چه شوخی باشد چه جدی شایسته نیست و سزاوار نیست. یکی از شما به بچهاش وعدهای بدهد که بعداً بدان وفا نمیکند؛ زیرا دروغ به فساد میکشاند و فساد به سوی آتش و مادام که یکی از شما دروغ گوید، گویند دروغ گفت و معصیت کرد».
از جمله امام سجاد (ع) در روایتی فرمودهاند: «از دروغ کوچک و بزرگش، جدّی و شوخی بپرهیزید؛ زیرا انسان هرگاه در چیز کوچک دروغ بگوید، به گفتن دروغ بزرگ نیز جرئت پیدا میکند».
برخی خانوادهها در منزل همه روزه کلاسهای فشرده آموزش دروغ مصلحتی برای کودکان خود برگزار میکنند بیآنکه متوجه باشند کودکان همچون دوربینی تمامی رفتارهای درست و غلط شما را ضبط میکنند و دروغهای کوچک و بزرگ شما حال به هر دلیلی به دوستان، همکاران و… الگویی زشت و ناپسند برای کودکتان میشود و در نهایت او را فردی دروغگو بار میآورد.
دروغ را برای کودکتان به هر دلیلی عملی بسیار زشت و ناپسند جلوه دهید. قرار است به وی راستگویی را آموزش دهید، از این رو اگر کار زشتی را برای اولین بار انجام داده و به شما راستش را میگوید با چهرهای جدی اما نه عصبانی اولا او را به دلیل راستگوییاش تحسین کنید و سپس از او قول بگیرید که دیگر کار ناپسندش را تکرار نکند. در محیط منزل نیز به هر دلیل دروغ را ممنوع کنید و اصطلاحاتی همچون دروغ مصلحتی و… را از ادبیات خانه خود خارج کنید.