پیشرفت با سؤال پرسیدن

مدرسه جایگاه علم و اندیشه است، که مهمترین و منحصربه فرد ترین جایگاه برای تربیت نیروی انسانی و مهمترین سرمایه اساسی برای پیشرفت کشور است و راه توسعه و آینده مملکت در گرو همین امر است. امر آموزش مهمترین موضوع در علم اندوزی دانش آموزان امر پرسشگری است و دانش آموز باید در کسب علم پرسشگر […]

مدرسه جایگاه علم و اندیشه است، که مهمترین و منحصربه فرد ترین جایگاه برای تربیت نیروی انسانی و مهمترین سرمایه اساسی برای پیشرفت کشور است و راه توسعه و آینده مملکت در گرو همین امر است. امر آموزش مهمترین موضوع در علم اندوزی دانش آموزان امر پرسشگری است و دانش آموز باید در کسب علم پرسشگر باشد و قدرت و توان بر پرسشگری اساس موفقیت در این بخش است، که خلاقیت و پویایی به همراه خواهد داشت. امروز عصر خلاقیت و نوآوری است و همه ی مسئولین بر این موضوع اصرار دارند که امر خلاقیت، ابتکار و کارآفرینی و مهارت آموزی دانش آموزان و توانمند سازی آنان در پهنه آموزش برای پیشرفت و آینده کشور امری بسیار ضروری است. دانش آموزان باید در کنار محفوظات که در جایگاه خود ضروری است پرسشگر نیز باشند و مطالب را با پرسشگری جست و جو کنند.

 

یکی از مسائلی که در کلاس درس زیاد تحقق می یابد، سوال کردن دانش آموزان است. اگر این موضوع به طور طبیعی تحقق یافته باشد، عامل آن حس کنجکاوی است که شاگرد را وا می دارد تا از معلم خود آنچه را که نمی داند سوال کند. این نوع پرسش ها مقدمه شناخت و تکامل دانش آموز است. کودکان پیش از آن که به مدرسه بروند در محیط خانه از والدین خود سوالات فراوانی می کنند که همه این ها برای افزایش شناخت است.

 

معلم نمونه کسی است که این قدرت و ابتکار را داشته و می تواند تعادل شاگردان را برهم زده و در آنان احتیاج و نیاز به فهمیدن را به وجود آورد. انسان ها تا نفهمند که نمی دانند هیچگاه سوال نخواهند کرد. معلم قدرتمند دانش آموز را در این موقعیت قرار می دهد. معلم خوب می کوشد با ایجاد کانال و رابطه بسیار خوبی با دانش آموز او را به سوال کردن وادار سازد. خواه این سوال مربوط به آموزش باشد یا پرورش، خواه جنبه علمی داشته باشد، خواه جنبه عملی و تربیتی. هنوز بسیاری از شاگردان از سوال کردن خجالت می کشند، هنوز دانش آموزان با روش سوال کردن آشنایی ندارند، هنوز بین معلم و شاگرد حجاب و پرده ای وجود دارد. نامساعد بودن رابطه بین معلم و شاگرد سبب می شود که شاگران بسیاری از مجهولات خود را حل نکرده باقی نگه دارند یا آن ها را از افراد ناشایستی سوال کنند که در نتیجه دچار ضرر و زیان می شوند.

 

معلم نمونه برای پرورش ذهن و فکر دانش آموز در مواردی از پاسخ دادن خودداری می نماید، بلکه به خود شاگرد شخصیت داده روحیه اعتماد او را تقویت می کند تا خودش فکرش را بکار انداخته و مشکل فکری خود را حل نماید. این گونه رفتار سبب می شود که به تدریج روحیه مشکل گشایی در شاگرد به وجود آمده و بعدها در حل همه مشکلات زندگی اعم از علمی و عملی، فردی و اجتماعی، روی پای خود ایستاده و به حل آن موفق گردد. بر عکس کودکانی که همیشه مشکل خود را توسط دیگران حل می نمایند به تدریج استقلال شخصیت خود را از دست می دهند.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما