برنامهریزی درس تربیت بدنی و ورزش در دبستان باید به گونهای صورت گیرد که فقط به رشد و تکامل قوای جسمانی محدود نشود باید تمامی ابعاد شخصیت کودک اعم از عاطفی، روانی، اجتماعی و غیره را در برگیرد. تربیت بدنی و ورزش یکی از دروس اصلی در دوره ابتدایی است که اگر به درستی برای […]
برنامهریزی درس تربیت بدنی و ورزش در دبستان باید به گونهای صورت گیرد که فقط به رشد و تکامل قوای جسمانی محدود نشود باید تمامی ابعاد شخصیت کودک اعم از عاطفی، روانی، اجتماعی و غیره را در برگیرد. تربیت بدنی و ورزش یکی از دروس اصلی در دوره ابتدایی است که اگر به درستی برای آن برنامهریزی شود، دانشآموزان را در یادگیری تمامی دروس یاری میدهد و زمینه تحقق اهداف کلی آموزش و پرورش را فراهم میکند. تربیت بدنی باید بتواند از طریق فعالیتهای جسمانی و تمرینها و ورزشهای مختلف، رشد و توسعه قوای بدنی، تواناییها و استعدادهای ذهنی، عاطفی و اجتماعی دانشآموزان را تسهیل کند. درس تربیت بدنی و ورزش هرگز نباید به عنوان یکی از دروس حاشیهای یا ضمیمه در دوره دبستان تلقی شود.
.
مربیان و معلمان ورزش در دوره ابتدایی باید موارد مربوط به آمادگی جسمانی را به گونهای عرضه کنند که دانشآموزان تشویق شوند تمرینها و فعالیتهای جسمی را حتی در خارج از مدرسه هم انجام دهند. زیرا یکی از اهداف مهم و دراز مدت تربیت بدنی، حفظ و نگهداری حد مطلوب آمادگی جسمانی دانشآموزان در سالهای آینده است.
.
اگر در سنین کودکی موقعیتهای لازم برای کسب تجربههای حرکتی و تکرار و تمرین آنها فراهم نشود، ممکن است کودک هرگز فرصت تصحیح و تکمیل الگوهای حرکات بنیادی را پیدا نکند و به همین دلیل یادگیری هر نوع مهارت ورزشی در سنین بالاتر با کندی انجام خواهدشد. به طور یقین اگر شناخت کافی نسبت به امری صورت نگیرد، نمیتوان به راحتی آن را قبول یا رد کرد. بنابراین اگر پیشرفت تربیت بدنی و ورزش کشورمان و در واقع تضمین و تأمین نسلهای سالم و تندرست، مدنظر است، باید پیشبینیهای لازم و سرمایهگذاری قوی و اساسی در این زمینه صورت پذیرد.
.
انتظار می رود برنامه ی درسی تربیت بدنی در کنار رشد و ارتقای آمادگی جسمانی و حرکتی از طریق تمرین در کلاس های مهارتی، افزایش علاقه ی دانش آموزان به شرکت فعال در فعالیت های ورزشی، گرایش آنان به آمادگی جسمانی و بهبود حرکات پایه، تمایل به رعایت اصول بهداشتی در ورزش، گرایش به کسب و توسعه ی مهارت های ورزشی و رعایت اصول ایمنی در فعالیت های ورزشی را، از طریق تعامل بین معلم و دانش آموزان و دانش آموزان با یک دیگر در کلاس های دانشی به همراه داشته باشد. در واقع، کلاس های دانشی فرصت بیشتری را برای شکل گیری نگرش ها برای دانش آموز فراهم می کند؛ از این رو، کلاس دانشی نیز از جهت روش مدیریت معلم در روند یاد دهی- یادگیری فعال اهمیت ویژه ای دارد.