دانش یک دارایی و وابسته به انسان است. سیستم‌های رایانه‌ای تضمین‌کننده رشد دانش نیستند، زیرا دانش در ذهن انسان ایجاد می‌شود و رشد می‌یابد و در حقیقت نتیجه تفکر انسان است. ارائه و توزیع دانش به رشد آن کمک می‌کند. دانش تنها دارایی شناخته‌شده‌ای است که وقتی دیگران در آن سهیم می‌شوند، افزایش می‌یابد.

دانش سریعا ایجاد نمی‌شود. از جمله ویژگی‌های دانش این است که به صورت تدریجی و انباشتی است، دانش گذشته در شکل‌گیری دانش جدید موثر است.

دانش به روش‌های مختلفی ارائه می‌شود. روش ارائه دانش منحصربه‌فرد نیست. دانش در زمان‌های مختلف، توسط افراد مختلف، در مکان‌های گوناگون و به روش‌های متنوعی ارائه می‌شود. تسلط بر روش‌های مختلف ایجاد و ارائه دانش، ظرفیت بیشتری در سازمان برای دستیابی به دانش‌های جدید ایجاد می‌کند.

دانش لغزنده است. برای حفظ و نگهداشت دانش در سازمان می‌بایست ساز و کارهای لازم در نظر گرفته شود. ضمن این که اگر سازمان‌ها نتوانند دانش نهفته افراد را شناسایی و به دانش صریح تبدیل کنند، این دانش در اثر فراموشی از بین می‌رود.

دانش به صورت انبوه وجود دارد زیرا دانش به هر چیزی مرتبط است، بنابراین شما نمی‌توانید جنبه دانش را به طور کلی مجزا فرض کنید، در جهان دانش نمی‌توانید به یک فاکتور توجه داشته باشید.

دانش خودسازمانده است. دانش بر اساس اهداف و ماهیت گروه خود را سازماندهی می‌کند. تنها یک راه‌حل منحصر به‌ فرد وجود ندارد، دانش همیشه تغییر می‌کند و برای یک لحظه می‌توان گفت بهترین رویکرد برای مدیریت آن این است که تمام گزینه‌های موجود را در نظر داشته باشیم.

دانش در جست‌وجوی جامعه است؛ می‌خواهد همه چیز روی دهد و در واقع زندگی به این رویدادها دامن می‌زند.

دانش با زبان ترویج داده می‌شود بدون زبان مشترک در تشریح تجربیات ما نمی‌توانیم آن چیزی را که می‌دانیم انتشار دهیم. گسترش دانش سازمانی به معنای این است که ما باید زبانی به وجود آوریم تا بتوانیم تجربیات کاری خود را بر اساس آن تشریح کنیم. شما سعی می‌کنید دانش را متمرکزتر سازید اما با این کار روند کلی توزیع آن را بر هم می‌زنید. بازنده احتمالا برنده است، این بدین معنی است که ما یکسری از منابع و انرژی را در جهت کنترل دانش به صورت قابل اطمینان، از دست می‌دهیم.