خانواده ها باید مسافرت و تفریحات خانوادگی را هر چند وقت یک بار در برنامه زندگی خود داشته باشند؛ مسافرت به خانواده ها فرصت گفت و گو و تعامل بیشتر را می دهد و به ویژه برای پدران زمینه ای را ایجاد می کند که فارغ از مشغله کاری خود در محیطی صمیمی با فرزندان […]
خانواده ها باید مسافرت و تفریحات خانوادگی را هر چند وقت یک بار در برنامه زندگی خود داشته باشند؛ مسافرت به خانواده ها فرصت گفت و گو و تعامل بیشتر را می دهد و به ویژه برای پدران زمینه ای را ایجاد می کند که فارغ از مشغله کاری خود در محیطی صمیمی با فرزندان خود تعامل داشته باشند. هنگامی که حضور پدر در خانواده به دلیل فشار کاری یا هر وضعیت دیگر کمتر باشد، ویژگی شخصیتی و اخلاقی فرزندان نیز دچار تنزل می شود. این مسئله به این دلیل است که پدر به عنوان واسطه بین دنیای بیرون و خانواده، نقش اصلی در شکل گیری ارزش های اخلاقی و وجدانیات فرزند دارد.
تاثیر حضور مادر در یک سال و نیم ابتدای زندگی کودک بسیار مهم است و محبت مادر برای یک سال و نیم ابتدای زندگی کودک بسیار ضروری است و احساس اعتماد به نفس کودک نیز به دلیل همین محبت مادر شکل می گیرد. پسران در سنین نوجوانی، نیاز بیشتری به پدر دارند و پدران نیز باید برنامه ریزی لازم را برای حضور بیشتر در منزل داشته باشند.
در واقع تفریح به معانی و مفاهیم مختلفی وجود دارد و دارای ابعادی متفاوت است. تفریح در ابعاد فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی زندگی انسان نقش دارد. در عرصهای که هر لحظهاش با فشار و سختی برای برخی افراد میگذرد تفریح کارکردهایی خواهد داشت، از این رو تفریح به نوعی اعتماد، دوستی، صمیمیت و همدلی را برای افراد به همراه خواهد داشت. تفریح اساساً فراغتی است که انسان در زندگی دارد و این فراغت دارای ابعاد اجتماعی است. پس اگر فراغت و تفریح کردن به جسم، فکر و روان افراد استراحت و آرامش دهد کمتر به سوی فراغتهای مجازی و تفریحهای مجازی با ابزار روی میآورند و برایشان ابعاد جدیدتری نیز در بر خواهد داشت. بنابراین میتوان گفت تفریح دارای ابعاد اجتماعی و جامعه شناختی است.
به هر حال خانواده به عنوان بستر و جایگاهی که انسان میتواند در آن رشد کند و به پویایی برسد قابل توجه است، از این رو طبیعی به نظر میرسد افرادی که در دایره خانواده وجود دارند با افرادی که در دایره دوستی هستند متفاوت باشند. طبیعی است که انسان در دایره خانوادگی وقتی به تفریح بپردازد بیشتر احساس آرامش میکند. ضمن اینکه با تفریحهای خانوادگی سرمایههای اجتماعی درون خانواده و بین اعضا بالاتر میرود و احساس آرامش و سلامت روان در این نوع تفریحهای خانوادگی در سطح بالایی قرار میگیرد.
یکی از بحثهایی که میتوان در این تفریحها به آن توجه کرد نکات تربیتی برای فرزندان است. در تعطیلات طولانی مدت معمولاً خانوادهها برنامهریزی خاصی ندارند و در کل به این روش عادت نکردهاند و نمیدانند که چگونه باید کسب فراغت کنند تا به لحاظ آموزشی، تربیتی و فرهنگی دارای کارکرد باشد. به نظر میرسد طراحی برنامههای تفریحی در خانوادههای امروزی هدفمند نیست. به عنوان مثال باید گفت وقتی خانوادهای قصد تفریح دارد تلاش نمیکند فرزندانش را به تماشای آثار تاریخی و فرهنگی ببرد یا چند کتاب تهیه نمیکند و در اختیار فرزندان قرار نمیدهد تا آنها با آگاهی و دانش جذب این آثار باستانی شوند و تصورشان فقط مشتی گل و خاک نباشد.
بنابراین آنچه مسلم است زمان و گذر زمان است که در زندگی مان گزینه مهمی است و اگر فرصتی را به تفریحهای خانوادگی اختصاص میدهیم تلاش کنیم نخست برنامهریزی داشته باشیم و برای چگونگی تفریحها همراه با فرزندان رضایت و آرامش را به ارمغان آوریم.